สิ่งที่ผมรู้สึกว่าชั่วร้ายที่สุดในการชุมนุมปี 53 คือผมเห็นเพื่อนๆ ที่รักของผมหลายคนแสดงอาการสำเร็จความใคร่บน Social Network เวลาเห็นความสูญเสียไม่ว่าจะชีวิตหรือทรัพย์สินของคนหรือสัญลักษณ์ของฝ่ายตรงข้าม
- มันคือที่สุดของความชั่วร้ายที่ไม่เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นมนุษย์เหมือนตัวเอง
- มันคือความชั่วร้ายที่เห็นว่าทุกๆ การกระทำของตัวเองนั้น ทำเพราะอีกฝ่ายนั่นแหละที่ผิด ที่กูต้องทำแบบนี้ก็เพราะมันผิด
มันมีการกระทำหรือการตัดสินใจบางอย่างที่ยังไงมันก็คือความชั่วร้ายไม่ว่าสาเหตุของมันคืออะไรและเรากระทำต่อใครหรือเราทำต่ออะไร
หรือบางทีคนที่กระทำอาจจะไม่ได้คิดอะไร นอกจากเพราะมึงนั่นแหละผิด กูเลยต้องทำแบบนี้
ผมก็ได้แต่หวังว่าครั้งนี้มันจะไม่ไปถึงจุดเดียวกับปี 53
เราต้องโดนจับแขวนคอแล้วเอาเก้าอี้ฟาดกันอีกกี่ครั้ง ถึงจะคิดได้ว่าชีวิตนั้นมีค่ายิ่งนัก