สรุปทริปลาว – เชียงคาน

ผมไปเที่ยวลาวกับเชียงคานมาในช่วงวันที่ 4 – 10 ธันวาคมที่ผ่านมานี้ครับ ผมอยากไปลาวมานานแล้ว พอเพื่อนก๊วนที่ไปอินเดียด้วยกันเอ่ยปากชวนจึงตกลงโดยไม่ลังเลเลย

การไปครั้งนี้เพื่อนขับรถไปหนองคาย ฝากรถไว้ที่ฝั่งไทยแล้วไปข้ามสะพานมิตรภาพไทย – ลาว เที่ยวลาวเสร็จก็ย้อนกลับทางเดิม ไปเที่ยวเชียงคาน 1 คืน แล้วผมก็แยกกับเพื่อนๆ ที่หล่มสักเพราะวันลาหมด ส่วนเพื่อนๆ ไปภูทับเบิกอีก 1 คืนครับ

• วันที่ 4 ธันวาคม
  • ออกจากกทมเกือบๆ 5 ทุ่ม ไปรับเพื่อนที่อยุธยาแล้วบึ่งรถยาวไปหนองคาย
• วันที่ 5 ธันวาคม
  • ถึงสะพานมิตรภาพไทย – ลาวประมาณ 7 โมง ฝากรถไว้แถวนั้น
  • ข้ามสะพาน มีเรื่องขลุกขลักนิดหน่อยเพราะ passport เพื่อนดันเหลือไม่ถึง 6 เดือน -*-
  • จากด่านฝั่งลาว นั่งรถเมล์สาย 14 เข้าไปบขสเมือง เวียงจันทน์ (จริงๆ แค่ข้ามฝั่งมาก็อยู่เวียงจันทน์แล้วนะ)
  • นั่งรถตู้เหมาไปวังเวียง
  • นอนที่เฮือนพักวิไลวง ได้ห้องวิวสวยมาก 4 คน 800 บาท แหล่ม
  • กินข้าวเย็นแกล้มวิวแม่น้ำซองงามๆ ที่เฮือนพักถาวรสุข อาหารไม่อร่อย
• วันที่ 6 ธันวาคม
  • ไปโปรแกรม 1 Day Trip
  • ไปลอดห่วงยางในถ้ำที่ ถ้ำน้ำ
  • ไป ถ้ำช้าง
  • พาเรือคายัคตามแม่น้ำซอง แวะบาร์น้ำ 40 นาทีแล้วพายต่อกลับตัวเมืองวังเวียง
  • เที่ยวเมืองวังเวียงยามค่ำคืน
• วันที่ 7 ธันวาคม
  • ชิวทั้งวันครับ กินกาแฟ กินเค้ก ปั่นจักรยานเที่ยวตัวเมือง
  • กลางคืนนั่นกินเบียร์ริมน้ำซอง แล้วไปแจมวงเบียร์ของนักศึกษาลาวที่อยู่ข้างๆ ม่วนหลาย
• วันที่ 8 ธันวาคม
  • นั่งรถกลับมาเวียงจันทน์
  • พัก Guesthouse แถวๆ ซอยระหว่างถนนเสดทาถิลาดกับถนนเจ้าฟ้างุ้ม
  • เหมารถตุ๊กๆ พาไป 1 day trip
  • ไปวัดสีสะเกด
  • ไปหอพระแก้ว
  • ไปอีกวัดนึง จำชื่อไม่ได้
  • ไปพระธาตุหลวง
  • ไปประตูซัย
  • ไป Chao Anouvong Park
  • เดินเล่นเวียงจันทน์ยามค่ำคืน เดินถนนคนเดิมริมโขง
• วันที่ 9 ธันวาคม
  • เดินเล่นเวียงจันทน์ยามเช้า
  • ไหว้พระที่วัดองค์ตื้อมหาวิหาร แล้วเดินไปกินเวียงสวรรค์ แหนมเนือง อร่อยโฮก
  • เหมาตุ๊กตุ๊กไปบขส โดนมันหลอกไปขึ้นรถตู้แทน เสียตังค์ไปใหญ่ -*-
  • เดินเล่น ตลาดเซ้า
  • นั่งรถเมล์สาย 14 กลับมาด่าน ข้ามมาประเทศไทย
  • ขับรถไปเลย ไปรับเพื่อนอีกคน
  • บึ่งไปเชียงคาน
  • เดินเล่นถนนคนเดินเชียงคาน แวะผับ
• วันที่ 9 ธันวาคม
  • เดินเล่น ปั่นจักรยานชมหมอกริมโขงและเชียงคานยามเช้า -*-
  • เพื่อนขับรถไปส่ง บขส หล่มสัก
  • นั่งรถ บขส มาลงหมอชิต แล้วเดินทางกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ

วิวริมน้ำซอง วังเวียง

ทริปนี้เป็นหนึ่งในทริปที่สนุกที่สุดของปีเลยครับ ไปตายเอาดาบหน้าอย่างเดียวเลย แผนแทบจะวางวันต่อวัน ไม่ได้จองอะไรเลยสักอย่าง walk in อย่างเดียว ลุยจนรองเท้าพังตั้งแต่วันที่ 2 -*- เสียดายที่ไม่ได้ไปหลวงพระบางเพราะเพื่อนเคยไปมาแล้วและไม่อยากไปอีก -*- และก็เป็นทริปที่กินเบียร์เยอะที่สุดแล้วด้วย ซัดเบยลาวเกือบทุกวันเลยยย

บาเกต หรือขนมปังฝรั่งเศสลาว ที่วังเวียงคุ้มสุดแล้ว

เมืองที่ผมประทับใจที่สุดคงจะเป็นวังเวียง เพราะอยู่เสียเต็มอิ่ม 3 คืนเลยทีเดียว เป็นเมืองที่ชิวๆ บรรยากาศดี แยกโซนระหว่างโซนเมา โซนท่องเที่ยวและโซนชาวบ้านอยู่จริงๆ อย่างชัดเจน โซนเมาและโซนท่องเที่ยวก็เนียนดี กลมกลืนไปกับชาวบ้านและท้องที่กว่าปายหรือเชียงคานมาก (เชียงคานมันดูหลอกๆ ไงไม่รู้) มีที่เที่ยวทั้งผจญภัย เมา หรือจะนอนตีพุงจิบเบียร์อ่านหนังสือก็ยังได้

ส่วนเมืองเวียงจันทน์นั้นส่วนตัวผมว่าคล้ายๆ การเที่ยวเมืองเชียงใหม่ครับ คือเป็นเมืองโบราณที่มีวัดและโบราณสถานแทรกอยู่เยอะมากท่ามกลางเมืองที่เจริญขึ้น และมันอยู่ด้วยกันได้เนียนๆ อย่างแปลกประหลาด การเดินทางในเมืองด้วยขนส่งมวลชนลำบากพอๆ กับเชียงใหม่ -*- ของก็แพงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด การเที่ยวเมืองเวียงจันทน์จะให้ความรู้สึกประหลาดๆ สำหรับผมว่า “บรรพบุรุษเราเป็นคนเผาเมืองนี้” ที่เที่ยวบางที่อย่างหอพระแก้วก็มีบรรยากาศเหงาๆ แฝงอยู่ชัดเจน

ทั้งวังเวียงและเวียงจันทน์ผมเห็นแต่คนดูละครไทย ข่าวไทยและรายการทีวีไทย (สงสัยว่าเขาจะดูข่าวไทยทำไม) สิ่งที่ผมคิดว่าลำบากที่สุดในทริปนี้คือการเดินทางในลาวนี่แหละครับ การเดินทางระหว่างเมืองถนนยังไม่ดีเท่าไหร่ ส่วนการเดินทางในเมืองเองก็ยังต้องพึ่งตุ๊กตุ๊กอยู่เยอะ ไม่มีขนส่งมวลชนที่เหมาะกับนักท่องเที่ยวเท่าไหร่นัก

ทริปนี้เป็นทริปแรกที่ผมพูดภาษาอังกฤษน้อยที่สุดแล้วครับ คือพูดกับนักท่องเที่ยวด้วยกันเองเท่านั้น ส่วนการพูดคุยกับคนลาวนี่พูดไทยใส่เลย เขาฟังเข้าใจ เขาพูดมาเราก็พอจะฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง แต่ก็พยายามพูดคุยกันจนได้แหละ ตัวอักษรลาวก็อ่านสนุกครับ คือพยายามจะแกะตั้งแต่วันแรกเลย แกะได้บ้างไม่ได้บ้าง สนุกดี อาหารลาวก็เหมือนๆ กับบ้านเรา กินง่าย

คนลาวก็นิสัยดีครับ มีน้ำใจ ถ่ายรูปง่าย ผมโดนโกงไปหนเดียวคือรถตู้ตอนกลับไทยนี่แหละ พวกบรรดาสามล้อหรือรถเหมาทั้งหลายพอเราปฏิเสธว่าจะไปรถสาธารณะเขาก็แนะนำเลยว่าไปขึ้นที่ไหน ราคาเท่าไหร่ อย่างเพื่อนผมที่โดนเรื่องบัตรผ่านแดนไปวังเวียงไม่ได้เขาก็แนะนำดีมากๆ เจอนักศึกษาลาวก็พูดภาษาอังกฤษคล่องมากจนชักห่วงนักศึกษาไทยแล้วสิ ทริปนี้มีเพื่อนเป็นคนอีสานไปด้วยเลยง่ายเข้าไปใหญ่ ยกเว้นบางคำที่ไทยอีสานกับลาวไม่เหมือนกันให้งงเล่น

ทริปนี้เอา GX7 ไปลองทริปยาวๆ ทริปแรก โดยรวมก็ประทับใจครับ ส่วนเป้ก็ลองเอา Timbuk2 Classic Messenger Bag (Size S) + ที่ลองบ่าของ Fotofile ไปใช้ทั้งทริปครั้งแรก (ปกติใช้เป้สะพายหลัง) พบว่ามันก็โอเค แข็งแรง จุได้เยอะ ช่องเยอะและเป็นระเบียบดี แต่ว่าพอใส่ของเยอะๆ แล้วมันหนักแบบเทไหล่ด้านเดียว และเวลาสะพายร่วมกับเป้ Backpack แล้วมันลำบากมาก ซึ่งข้อเสียทั้งปวงก็คือข้อเสียปกติของเป้สะพายข้างแหละนะ

ส่วนเชียงคานผมเฉยๆ นะ คือมันออกแนวๆ ปาย ทุกร้านขายของ ทุกโรงแรมถูกสร้างมาใหม่เอาใจคนกรุงเทพเหมือนกันหมดจนไม่เนียนเท่าไหร่ -*-

สรุปผมชอบประเทศลาวนะครับ คิดว่าคงได้ไปเที่ยวอีก (หลวงพระบางละเมืองนึงแน่ๆ) สิ่งเดียวที่คิดว่าลาวยังไม่พร้อมเท่าไหร่คือเรื่องการเดินทางระหว่างเมือง ถนนหนทางและรถสาธารณะที่ยังไม่สะดวกเท่าไหร่นี่แหละ

หมายเหตุ: เวลาสั่งเบียร์ลาว 1 ขวด, แก้วเปล่า 2 แก้ว, น้ำแข็ง ให้สั่งว่า “ขอเบียร์ลาว 1 แก้ว 2 จอก แล้วขอน้ำก้อนด้วย” เพราะคำว่าแก้วของเขาหมายถึงลักษณะนามของขวด ส่วนจอกก็หมายถึงแก้วบ้านเรา