จากตอนที่แล้วเรากลับมากินข้าวกลางวันกันก่อนครับ ก็เดินไปเปิดตู้เย็นแล้วชี้ๆ ในครัว + แปลทาง Note II นิดหน่อยแล้วก็มานั่งลุ้นกันว่าจะได้อะไร ปรากฏว่าได้ผัดผัก, ไข่น้ำแล้วก็อะไรสักอย่างคล้ายๆ กุนเชียงเนื้อมากับข้าวโถใหญ่ๆ ส่วนน้ำชาเขาเอามาให้เป็นกระติกอันใหญ่บึ้มเลย

หน้าตาดูธรรมดาๆ แต่เอาจริงๆ มันอร่อยมากครับ มานั่งคิดย้อนไปแล้วอาหารที่กินที่โรงแรมนี้อ่ะ อร่อยที่สุดทั้งทริปเลย ระหว่างที่กินน้องหมาของโรงแรมก็วิ่งมาขอกินบ้าง พวกผมก็ให้ไปนิดหน่อยก่อนที่พนักงาน (น่ารัก) จะมาไล่มันออกไปแล้วมันก็วิ่งกลับเข้าขอกินใหม่

เห็นแบบนี้มันโคตรขี้อ้อนเลยนะ

กินข้าวเสร็จก็กลับขึ้นไปนอนครับ ผมเพิ่งรู้ว่าในเตียงมีเครื่องทำความอุ่นด้วย คือเสียบปลั้กแล้วเตียงมันจะอุ่น (สักพักจะร้อน) ก็นอนหลับกันอุตุจนเขามาเรียกให้ออกไปเที่ยวรอบเย็นอีกรอบ

ที่จุดชมวิวนี่คนเยอะมากครับ วิวสุดอลังเห็นไปยันเมืองตงชวนเลย จุดนี้เป็นจุดเดียวที่อยากได้ขาตั้งกล้องกับเลนส์ไวด์มาถ่ายพาโนรามาเลย (จริงๆ ถ่ายมาด้วยแต่มันกาก)สำหรับผมแล้วจุดนี่คิดว่าเป็นไฮไลท์เลย

ซูมหมู่บ้านเน้นๆ

ลวดลายทุ่งนาบนภูเขาสลับกับดินสีแดง
Continue reading “สะพายกล้องเที่ยวจีนตอนที่ 3.2: พาเที่ยวแผ่นดินแดงแห่งหงตู้ตี้ตอนที่ 2” →

ต่อจากตอนที่แล้ว พวกเราตื่นกันแต่เช้า กินขนมที่ซื้อตุนตั้งแต่เมื่อคืนเป็นอาหารเช้า checkout แล้วรีบออกมาโบก taxi ที่มีน้อยมากไปสถานีรถบัสที่เพื่อนคนจีนที่ช่วยเราไว้เมื่อวานเขียนชื่อเป็นภาษาจีนไว้ให้

ปรากฏว่าเรียก taxi ได้ปุ๊บมันอ่านชื่อสถานีรถไม่เข้าใจ อ่านออกแต่หงตู้ตี้แล้วจะขับพาเราไปหงตู้ตี้ท่าเดียว ผมพิมพ์คำว่า bus station แปลเป็นภาษาจีนแล้วมันก็บอกว่าไม่เข้าใจ (ซีบูตง) จนสุดท้ายพวกผมก็ขึ้นรถแล้วบอกทางมันไปถึงสถานีจนได้ (ผมพาหลงไปแป๊บนึง) แล้วพวกเราก็รีบไปขึ้นรถรอบ 8.30 ซึ่งคนขับกับเด็กในรถก็ช่วยดีมากครับ ^^

นั่งไปเรื่อยๆ ไม่ได้หลับเพราะวิวข้างทางสวยมาก พอถึงเมืองหงตู้ตี้ที่เป็นเมืองขนาดใหญ่แต่กระจายกันอยู่บนภูเขาคนละลูก เขาก็จอดหน้าโรงแรมนึงแล้วบอกว่าให้เราลงนี้แหละ มีพนักงานโรงแรมหน้าแฉล้มมารอรับอยู่แล้ว พวกผมก็เดินเข้าไปถามราคาห้อง ระหว่างแปลๆ ด้วย google translate สาวโรงแรมคนนึง (น่ารักมาก ขอบอก) ก็หยิบมือถือผมไปจิ้มๆ เปิด mode stylus ของ keyboard แล้วเขียนภาษาจีนให้ google มันแปลกลับมาให้ เช้ดเข้ เพิ่งนึกออกว่ามันทำได้ (ปกติใช้ keyboard แม่นแม่น) ทีนี่ก็คุยกันพอรู้เรื่องล่ะครับ

สุดท้ายพวกเราก็เลือกโรงแรมนี้แหละครับ (คือจะให้เดินไปหาโรงแรมอื่นคงไกลอยู่) เพราะมีห้องกึ่งๆ dorm ที่นอนได้สามคน+มีห้องน้ำในตัวในสภาพที่รับได้ (แต่กระดาษทิชชู่ไม่มีให้ ผมต้องไปเดินจิ๊กจากห้องอื่น) ราคาถูกแค่ 80 หยวน จริงๆ มีห้องแบบโคตรหรูโคตรสะอาดแบบไม่แพงมากด้วยนะแต่เพื่อนผมไม่เอา แล้วก็ติดต่อรถพาเที่ยว Hongtudi Scenic Area (红土地风景区) ก็ได้เจ้าของโรงแรมนี่แหละเป็นคนขับในราคาเหมาทั้งวัน 300 หยวนครับ เก็บข้าวของสักพักก็ออกไปกัน

Hongtudi Scenic Area (红土地风景区) หรือที่อาจจะหาข้อมูลเจอในชื่อ Dongchuan Red Land คือทุ่งนาขั้นบันใดบนเทือกเขาสลับซับซ้อนที่ดินเป็นสีแดงทั้งภูเขาครับ คือแค่วิวเทือกเขาก็อลังพออยู่แล้ว ยังมีทุ่งนาขั้นบันไดที่มีทั้งข้าวและดอกไม้สวยๆ ตัดสลับกับดินสีแดงทั้งภูเขาอีก และวิวที่ว่านี่ไม่ได้แค่จุดเดียวนะครับ มันคือทั้งเมืองทั้งหุบเขาเลย จุดชมวิวก็คือข้างทางทุกที่เลยครับ

หงตู้ตี้เป็นเมืองที่กำลังจะดังครับ คือนักท่องเที่ยวและสิ่งอำนวยความสะดวกยังน้อย เดินทางลำบาก ส่วนใหญ่จะมีแต่พวกคนชอบถ่ายรูปไปกัน จริงๆ ที่พวกผมไปนี่กะไปเจอดินแดงๆ ฟ้าใสๆ แต่วันนั้นฟ้าแม่งดันปิดทั้งวัน -*- โฮฮฮฮ อากาศก็หนาว ลมก็แรงสุดๆ เลย (ตอนอยู่แถวๆ โรงแรมเหมือนจะเห็นหิมะตกนิดๆ ด้วย)

แค่จุดชมวิวแรกผมก็กดไปเกือบครึ่งร้อยรูปล่ะครับ ที่นี่เหมาะทั้งเลนส์ normal zoom ไว้เก็บทั่วๆ ไปกับ tele zoom ไว้ซูมเฉพาะจุดเน้นๆ ถ้าจะไปพก 2 ตัวนี้กับ memory card เยอะๆ ไปได้เลยครับ ขนาดฟ้าปิดมันยังสวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกเลย
Continue reading “สะพายกล้องเที่ยวจีนตอนที่ 3.1: พาเที่ยวแผ่นดินแดงแห่งหงตู้ตี้” →