เยาวราช photo walk (and eat)

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผม, @flurrywong และ @pittaya ไปถ่ายรูป (+กิน) กันที่เยาวราชมาครับ ทริปนี้จัดได้ว่าเป็นทริปถ่ายรูปแรกในรอบ 10 ปีที่ผมออกเดินถ่ายรูปกับคนอื่น (ถ้าไม่นับพวกทริปเที่ยวต่างๆ)

สมัยผมเริ่มหัดถ่ายรูปใหม่ๆ ผมไปทริปถ่ายรูปเยอะมากทั้งกับเพื่อนที่รู้จักจนไปถึงออกทริปกับห้อง Nikon ของเวบพันทิบ แต่ช่วง 10 ปีที่ผ่านมาผมแทบจะฉายเดี่ยวทั้งหมด ซึ่งก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าทำไมไม่ไปออกทริปกับห้องกล้องที่สิงอยู่บ้าง แต่หลักๆ คงขี้เกียจมั้ง แบบอยากออกก็ออก ทำนองนี้

ก๋วยจั๊บพริกไทยเจ้าดัง แต่ไม่ได้กิน

เราเริ่มเดินกันจากต้นๆ ถนนเยาวราชแล้วไปแล้วเข้าตลาดเดินทะลุออกไปท่าน้ำราชวงศ์ครับ

อร่อยดี แต่ราคาโหดมาก

ผมเอาเลนส์ไปแค่ 2 ตัวคือ 25 f/1.4 และ 15 f/1.7 ซึ่งคูณแล้วได้ 50 และ 30 ซึ่งคิดว่าครอบคลุมสำหรับการเดินถ่ายรูปในที่แสงน้อยแบบนี้ครับ ช่วงแรกๆ ก่อนพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าไม่ได้ถ่ายรูปมาเท่าไหร่ เพราะแสงมันมัวๆ เทาๆ ไงชอบกล

เสียดายที่วิวจากท่าน้ำราชวงศ์ไม่ค่อยมีอะไรสวยๆ เท่าไหร่และฟ้าก็ยังไม่มืดพอสำหรับ blue hour

ผมเริ่มมาถ่ายเยอะตอนช่วงฟ้ามึดหน่อยๆ ที่แสงสีของถนนเส้นนี้และตึกรามบ้านช่องมันโดดเด่นตัดกับสีเข้มๆ ของฟ้าช่วงพระอาทิตย์ตกใหม่ๆ

เดินไปนิดหน่อยก็เริ่มหิว ก็เลยเดินไปหาอะไรกินแถวๆ แยกเสือป่ากัน ก็เดินตัดออกตลาดอีกฝั่งไปเลย จริงๆ ตรงนี้มีร้านก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ที่ดูน่ากินแต่คนรอเยอะมากกเลยต้องยอมแพ้เลย (เขาห้ามถ่ายรูป) ส่วนในตลาดพวกร้านต่างๆ ก็ทะยอยปิดกันหมดแล้ว

มิตรสหายท่านหนึ่ง

ทะลุออกมาวัดเล่งเน่ยยี่

แต่ปรากฏว่าร้านเพิ่งปิดไปตะกี้ เลยเดินทะลุซอยแถวๆ 5 แยกพลับพลาไชยแทน

เมี๊ยว

พวกเราเลือกกินร้าน ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่แอน ตรงแถวๆ แยกเลย อร่อยมาก แต่คนเยอะ ทัวร์ฝรั่งและทัวร์จีนลงพร้อมกันอีกเลยต้องรอนานพอสมควร

กินเสร็จตอนแรกว่าจะไปกินเบียร์ร้าน Let The Boy Die ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม แต่ว่าคนเต็มร้าน, ไม่มีที่นั่งก็เลยเดินเลยไปกินไอติมหม้อไฟ้ยศเส สาขา original ที่ซอยยศเส

เมี๊ยวววว

เมี๊ยววววววว

กินกันริมถนนบ้านๆ แบบนี้แหละ แต่ร้านเขาบริการดีมากเลยนะ

อร่อยยยย

กินเสร็จก็เดินทะลุออกไปถนนกรุงเกษมแล้วเดินกลับหัวลำโพงเพื่อนั่งรถ MRT กลับ

จริงๆ ทางเดินตั้งแต่แถวๆ วัดเล่งเน่ยยี่มานี่เปลี่ยวพอดู คือเป็นเขตชุมชนแหละ แต่ว่าร้านรวงอะไรต่างๆ ปิดกันหมดแล้วและแทบจะไม่มีคนเดินเลย ถ้าให้เดินคนเดี่ยวแบบตอนฉายเดี่ยวก็คงไม่เอาด้วย นี่โชคดีไปกัน 3 คนเลยกล้าเดิน