ต่อจากตอนที่แล้วนะครับ วันนี้เราตกลงกับ agency ว่าจะไปเที่ยวภูเขาหิมะมังกรหยก (玉龙雪山)กันครับ เขานัดรถที่โรงแรมตรงข้ามซอยที่พวกเราอยู่กัน นัดกันตั้งแต่ตี 5 มั้งครับ พวกผมก็ตื่นกันแต่เช้ามืดเลย

อาหารเช้าครับ มาม่าที่ตุนไว้ตั้งแต่เมื่อวาน รสแปลกๆ ดี ก็ร้อนๆ ดีนะ

ออกไปยืนหนาวๆ แล้วพวกผมหารถที่นัดกันไว้ไม่เจอครับ ไอ้ข้างๆ ก็ทัวร์ออกมานั่งรถไปภูเขากันเรื่อยๆ จนสุดท้ายผมต้องเปิดโรมมิ่งโทรหาเขา ก็ได้ความรถไปจอดรออยู่ข้างๆ โรงแรม ไม่ใช่ตรงหน้าโรงแรมที่นัดกันไว้ – -”

พอเจอรถปุ๊บเราและกลุ่มอื่นที่นัด agency เดียวกันอีก 4 คน (รวมคนขับและพวกผมด้วยก็มี 8 คน) ก็นั่งรถไปภูเขากัน ที่รถเขามีเสื้อกันหนาวไว้ให้อยู่แล้วก็เลยไม่ต้องแวะร้านเสื้อกันหนาว ผมเลยได้หลับยาวจนไปถึงปากทางเข้าภูเขาเลยครับ

พอถึงทางเข้าก็งงว่าทำไมกักรถไว้นานมาก จนกระทั่วมีเจ้าหน้าที่มาคุยภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่นกับเราว่าวันนี้ cable car ปิดนะ ขึ้นภูเขาไม่ได้ เท่านั้นแหละคนจีนที่ร่วม package ด้วยเรียกร้องให้กลับเลยทันที – -” ระหว่างรอเขาคุยกันผมไม่รู้จะทำอะไรเลยเดินออกจากรถไปถ่ายรูป (หนาวบัดซบ) พอคนอื่นเห็นก็เลยลงมาถ่ายตามกันบ้างครับ

วันนี้มีวาสนาได้เห็นใกล้สุดเท่านี้แหละนะ

อันนี้เขาขับพาเรามาชมอีกจุดนึงก่อนกลับครับ ลมแรงโคตรรรรรร ผมถือโอกาสเอาเสื้อกันหนาวของเขามาใส่เล่นด้วย

สุดท้ายพวกเราก็กลับครับ คนขับรถขับมาส่งที่เดิมแล้วบอกว่าให้เราคุยเรื่องคืนเงินกับ agency เองนะ เพราะเขาก็ไม่ใช่คนของ agency เหมือนกัน (อ้าวแสรด) พวกผมก็ทำอะไรไม่ได้ก็เลยเดินไป agency ที่ตัวเองติดต่อไว้ ส่วนเพื่อนร่วมชะตากรรมชาวจีนเขาติดต่อคนละสาขาครับ (agency เดียวกันแหละ) ระหว่างที่เดินไป แวะไปเข้าห้องน้ำสาธารณะเมืองโบราณลี่เจียงด้วย พบว่าสะอาดดีครับ

ขนมจีบกับพริกเผามั้ง แปลกดี

กังหันยามเช้า
Continue reading “สะพายกล้องเที่ยวจีนตอนที่ 7.1: พาเที่ยวสระมังกรดำ” →