ต่อจากตอนที่แล้ว เราอยู่ที่ท่ารถเมืองต้าหลี่เพื่อนั่งรถไปลี่เจียงครับ รอสักพักใหญ่ๆ รถบัสคันเล็กที่สุดที่เราเคยนั่งก็มาครับ คนเต็มคันรถอยู่แล้ว นั่งกันโคตรเบียดโคตรทรมานเลย มีแวะห้องน้ำส้วมรางแบบจีนทีนึงที่สะอาดมากๆ (ไม่มีใครใช้งาน) แต่มันก็น่ากลัวอยู่ดี

ระหว่างที่นั่งมาพวกผมได้เพื่อนใหม่เป็นสาวเสฉวนนักเที่ยวที่พูดอังกฤษคล่องมากครับ พอถึงเมือง ลี่เจียง (丽江) เธอก็พาไปซื้อตั๋วรถนอนไปเมืองคุนหมิงให้เสร็จสรรพ

สาวเสฉวนผู้ใจดี เสียดายไม่ได้ถ่ายพ่อหนุ่มลี่เจียงผู้ใจดีอีกคนไว้ด้วย

ระหว่างยืนรอรถเมล์ไป hostel ที่จองไว้ เธอที่ยืนรอเป็นเพื่อนก็ไปลากคนที่ยืนรอรถเมล์มาอีกคนมาช่วยพวกเราขึ้นรถเมล์ไป hostel สักพักไม่รู้อีกท่าไหนเธอกะพ่อหนุ่มนั้นตัดสินใจพาพวกผมเดินไปซะงั้น พ่อหนุ่มนั้นก็โทรถามทางกับ hostel ตลอด เธอก็เดินนำไปเรื่อยๆ สัก 15 นาทีก็ถึง hostel ครับ – -” แถมก่อนจากกันเธอยังให้ยาแก้ไอผมอีกเพราะวันนั้นอาการผมหนักมากเลย

เหมียว

พอเก็บของใน hostel (ในซอยเข้าไปลึกเหมือนกัน แต่เงียบมาก เจ้าของพอพูด eng ได้ หมาน่ารัก ห้องสะอาด) เสร็จ พวกเราก็ไปเดินเล่นที่เมืองโบราณลี่เจียง (丽江古城)กันครับ เดินออกจากซอยแล้วข้ามถนนไปก็ถึง

ที่เมืองโบราณลี่เจียงด้านที่ผมเดินเข้ามาจะมีแต่โรงแรม (มีคนบอกว่าราคาถูกมาก แต่กลัวไม่รับคนต่างชาตินี่สิ) และร้านอาหารครับ พอเดินเข้ามาลึกขึ้นเรื่อยๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าที่นี่มันใหญ่โตและกว้างกว่าเมืองโบราณต้าหลี่มาก พอเริ่มเข้าโซนร้านค้าคนก็ยิ่งเยอะ ร้านก็เยอะ ตรอกซอกซอยเล็กซอยน้อยเยอะมากๆ ครับ

พอเดินตรงต่อไปซักพักก็จะถึงโซนขายอาหารครับ มีร้านอาหารเยอะแยะ มี food court จริงๆ พวกร้านอาหาร ร้านขนมตรงจุดอื่นก็มีครับ แต่ตรงนี้มีเยอะสุดล่ะ ก็สะดวกดีครับสำหรับคนมาเดิน

ที่นี่กินแต่อาหารรสจัด เผ็ด มัน เค็ม เจ้าปลาหมึกนี่อร่อยมากๆ เลย
Continue reading “สะพายกล้องเที่ยวจีนตอนที่ 6.2: พาเที่ยวเมืองลี่เจียง” →