พาเที่ยวเมืองพม่าตอนที่ 7

ต่อจากตอนที่แล้วครับ วันนั้นเป็นวันสุดท้ายของทริปล่ะ ไม่ได้ไปไหนนอกจากอยู่ในย่างกุ้งนี่แหละ

เปิดฉากด้วยสาวพม่าก่อนเลยครับ ขอน้องพนักงานที่โรงแรมถ่ายมาดื้อๆ นี่แหละ

เช้านั้นตื่นสายได้นิดหน่อย กินข้าวเสร็จแล้วก็ออกมาเดินถ่ายรูปเล่นแถวโรงแรม

รถประจำทางพม่า

ตึกฝั่งตรงข้ามโรงแรม

เณรมารอใส่บาทหน้าโรงแรมเลยครับ

Hipster

ร้านอาหารข้างทาง

พอได้เวลาเขาก็พาเราไปชมเจดีย์ซูเลย์ครับ เจดีย์ซูเลย์นี่อยู่ตรงกลางเมืองย่างกุ่งเป๊ะๆ เลย ล้อมรอบด้วยถนนและตึกใหญ่ๆ ธนาคารต่างๆ รถเลยจอดได้ไม่นานครับ ทำได้แค่ลงไปแป๊บๆ แล้วถ่ายรูปจากที่จอดรถเมล์ฝั่งตรงข้ามแค่นั้นแหละ

อันนี้ข้างๆ กัน

เสร็จแล้วเราก็ไหว้พระบรมสารีกธาตุที่พระเจดีย์โบตาทาวน์ กันครับ คนเยอะมากกกก

วันนี้พ่อไกด์คนเก่าป่วยครับ เราเลยได้ไกด์คนใหม่เป็นคนไทยใหญ่ พูดไทยชัดเป๊ะหน้าตาหล่อเหลาจนโดนป้าๆ ในกรุ๊บแทะโลมตลอดทางมาแทน ตรงจุดที่ไหว้พระธาตุพอไหว้เสร็จก็เดินทำสมาธิให้ครบ 3 รอบด้วยเป็นอันเสร็จพิธี

มีชาวพม่ามานั่งสมาธิตามซอกตามมุมด้วย

ที่นี่เก็บพระไว้เพียบ ก็เลยต้องป้องกันกันหน่อย

เสร็จแล้วเราก็ไปขอพรกับเทพทันใจซึ่งเป็นนัตที่มีอิทธิฤทธิ์ดลบันดาลให้พรที่เราขอ (แค่ข้อเดียวนะ) สมหวังครับ เชื่อกันว่ามาขอที่วัดโบตาทาวน์เนี่ยจะขลังสุดแล้ว ซึ่งคิวก็ยาวจริงๆ

วิธีขอพรคือเอาของถวาย แล้วเอาเงินม้วนๆ ใส่มือท่าน แล้วก็เอาเงินออก เอาหน้าผากไปแตะที่นิ้วชี้ท่านแล้วขอพร (แค่ข้อเดียวนะ!) เสร็จแล้วก็เดินอ้อมไปหลังไปคล้องผ้ากับเอามือลูบๆ ที่ไม้เท้าท่านครับ ส่วนเงินนั่นก็ทำบุญไป

ตรงข้ามวัดโบตาทาวน์มีวิหารเล็กๆ ของเทพกระซิบอยู่ครับ เทพกระซิบเป็นนัตสตรีที่เชื่อกันว่าถ้าเราขอพรโดยการไปกระซิบข้างหูท่านแล้วจะสำเร็จผล ด้านในก็เป็นรูปปั้นนัตที่เหมือนจริงมากกกก จนรู้สึกว่าน่ากลัวใช้ได้นะ

วิธีไหว้และขอพรท่านจะต่างจากเทพทันใจคือ เราต้องถวายข้าวตกแล้วถวายนมให้ท่านดื่มครับ (มีเจ้าหน้าที่ทำให้) เสร็จแล้วก็กระซิบขอพร (ห้ามให้ใครได้ยินด้วยนะ!!!)

ไปค้นเจอเกร็ดเล็กๆ น้อยๆ มาว่าแต่ก่อนท่านไม่ใช่เทพกระซิบครับ จนกระทั่งมีไกด์คนไทยมั่วนิ่มเรื่องกระซิบจากความเข้าใจผิด คนไทยก็เลยกระซิบกันจนพม่าทำตามซะงั้น – -”

เสร็จแล้วเราก็ไปกินข้าวแล้วไกด์ก็พาเราไปช๊อปปิ้งที่ตลาดสก๊อต

ตลาดนี้เป็นตลาดชื่อดังที่นักท่องเที่ยวจะมาซื้อหาหยก, เสื้อผ้า, ของที่ระลึกพวกงานศิลปะพม่า ที่เยอะที่สุดคือร้านหยกเพราะพม่าเป็นแหล่งผลิตหยกอันดับต้นๆ ของโลกเลย (คือเป็นแหล่งผลิตหยกให้จีนซื้อไปแกะสวยๆ แล้วขายแพงกว่าทำนองนั้น) ที่นี่พ่อค้าแม่ค้าพูดภาษาไทยได้ครับ ซื้อได้ทั้งเงินพม่าและเงินไทยเลย ส่วนร้านขายของอื่นๆ ที่คนพม่ามาเดินซื้อหาก็เมีเยอะเช่นกัน

เสื้อผ้า มีคนกระซิบว่าจากไทยนี่แหละ

ไอ้นี่น่ากลัวนะ

รูปที่มีทุกบ้าน

งานไม้สวยๆ ก็เยอะครับ

แม่ค้าพูดไทยได้แถมคนไทยยังลดพิเศษด้วย

เดินๆ ไปสักพักไฟก็ดับ (ไกด์พม่าวันแรกบอกว่าพม่าใจดี ผลิตไฟได้เท่าไหร่ก็ให้ไทยใช้เป็นส่วนใหญ่) แต่ไม่เป็นอุปสรรคต่อการซื้อขายเพราะมีไฟสำรองฮะ

คนรุ่นใหม่ที่พม่าใช้ smart phone กันตรึมเลย

ก็ช๊อปทั้งมืดๆ นี่แหละ

ผมเองได้เสื้อยืดลายพม่ามา (ใส่แค่ครั้งเดียว), ภาพวาดและหยกในราคาไม่แพงมานิดหน่อยครับ

ก็ขอตัดจบตอนนี้ไว้เท่านี้ก่อนครับ