Soul

Soul เป็นภาพยนต์อนิเมชั่นเรื่องล่าสุดของค่าย Pixar จากฝีมือการกำกับของ Pete Docter ที่เคยฝากฝีมือไว้กับอนิเมชั่นยอดเยี่ยมอย่าง Inside Out ครับ Soul – มหัศจรรย์วิญญาณอลเวง ยังเป็นหนังเรื่องที่สองของค่ายที่ฉายฝ่าสถานการณ์ Covid-19 อีกด้วย (อีกเรื่องคือ Onward ที่แป๊ก)

Soul เล่าเรื่องความหมายของชีวิตผ่านตัวละครอย่างครู Joe Gardner ที่มีความฝันอยากเป็นนักดนตรี Jazz มืออาชีพแต่ว่าทั้งๆ ที่ฝืมือดีแต่กลับดวงซวยเป็นแค่ได้ครูฝึกสอนวิชาดนตรีเท่านั้น วันหนึ่งเขามีโอกาสได้ร่วมงานกับวงดนตรี Jazz ชื่อดังแต่ดันดันมาตายก่อนได้แสดงจริงซะนี่ เขาลืมตาขึ้นมาในโลกหลังความตายและได้จับผลัดจับพลูเป็นพี่เลี้ยงให้กับ “วิญญานหมายเลข 22” ที่ไม่พร้อมไปเกิดเสียที เขาจะหาทางกลับร่างตัวเองได้ทันหรือไม่และวิญญานหมายเลข 22 จะเป็นยังไงต่อ ต้องไปดูกันครับ

หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่เพื่อนผมที่ไปดูมาก่อนแบ่งเป็นสองกลุ่มชัดเจนครับ กลุ่มที่ชอบมากๆ กับอีกกลุ่มที่บอกว่าชอบแต่ “อีหยังวะกับข้อความที่หนังสื่อ” สำหรับผมเองนั้น ผมชอบครึ่งเรื่องแรกที่เล่าชีวิตของครู Joe กับพาเราเข้าใจโลกหลังความตายในหนัง มันสนุก ตลก บันเทิงมาก เราอินกับครูโจมากเลยครับ

แต่พอเข้าครึ่งหลังหนังเริ่มยัดชุดความคิดแบบโลกสวยให้เราแบบดื้อๆ ตรงไปตรงมา ผมดูแล้วรู้สึกอีหยังวะจนทำให้ไม่อินช่วงครึ่งหลังไปจนถึงจบเลย เข้าใจว่าพยายามจะ Feel Good นะ แต่แบบยัดเยียดความหมายของชีวิตแบบตีความมุมเดียวแบบนี้มันขัดความรู้สึกผมไปหน่อย เทียบกับ Inside Out ที่บิ้วความคิดให้เราแบบเนียนๆ ค่อยๆ นวดให้เราเห็นภาพโดยไม่ได้รู้สึกยัดเยียดอะไรขนาดนี้ ส่วนอันนี้มันดูยัดเยียดไปหน่อย ทั้งๆ ที่หนังมันทิ้งท้ายให้ปลายเปิด หรือใช้ไอ้ชุดความคิดนี้แหละแต่ให้มันหนักแน่นและเนียนกว่านี้จะดีกว่ามากครับ นี่เรายังไม่เข้าใจหมายเลข 22 เลยด้วยซ้ำว่าที่ผ่านมาทำไมถึงไม่อยากไปเกิด

หนังเรื่องนี้ผมไปดูโรงแถวบ้านซึ่งมีแต่พากษ์ไทย พากษ์ดีเลยล่ะ ดูเพลินไม่รู้สึกติดขัดผิดหูอะไรแต่อย่างใดยกเว้นแค่เรื่องทั้งโรงมีผมอยู่คนเดียว (เฮ—) เพลงประกอบดีงามมาก ชอบตรงที่มีเพลง Jazz ดีๆ แทรกมาให้ฟังทั้งเรื่องเลยครับ

ภาพยนต์อนิเมชั่นเรื่อง Soul นี่เป็นเรื่องที่ผมดูแล้วรู้สึกก้ำกึ่งมากครับ คือมันมีทั้งช่วงที่สนุกมากๆ และช่วงที่ไม่อินกับหนังเอาเสียเลย ส่วนตัวผมชอบงานเก่าของเขาอย่าง Inside Out มากกว่าในทุกแง่มุมครับ