สะพายกล้องเดินท่องเยาวราช:ตุลาคม 2563

คืนที่ผมไปถ่ายรูปที่เยาวราชด้วยกล้องฟิล์ม + Ilford HP5 (blog) นั้น ผมพกกล้อง Ricoh GR3 ไปด้วยอีกตัวเพื่อเก็บภาพในมุมกว้างที่เลนส์ 50 ที่ใช้กับ FM2n มันเก็บไม่ได้ครับ

บางทีก็รู้สึกว่า 28 มันกว้างไปเหมือนกันนะ

เทศกิจมาคอยตรวจคนที่ไม่ได้ใส่หน้ากาก

เพื่อให้ภาพมันไปโทนเดียวกันกับ entry ก่อนหน้าผมจึงถ่ายมารูปเป็น Raw แล้ว convert ภาพเป็นขาวดำด้วย RNI preset Ilford HP5 ใน Lightroom อีกที

ช่วงหัวค่ำยังไม่หนาแน่นเท่าช่วงก่อนโควิดแต่ก็ถือว่าเยอะล่ะนะ

ผมมาเยาวราชตอนกลางคืนทีไรก็ถ่ายรูปร้านนี้ทุกรอบครับ ลีลาพี่แกตื่นตาตื่นใจดี

เว้นระยะห่าง 1 เมตร

จุดนี้ก็มุมประจำ ถ่ายมันทุกรอบทุกกล้อง

ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะครับ ไปๆ มาๆ ผมชักคิดว่าคนมันเท่าช่วงก่อนโควิดล่ะ ร้านค้าเปิดกันคึกคักตามปกติแล้ว

ผมเดินถนนแปลงนามที่ตอนกลางวันดูเงียบๆ มีร้านอาหารนิดหน่อย แต่กลางคืนร้านอาหารเยอะ คนคึกคักมาก ถ่ายรูปสนุกไม่แพ้ถนนหลักเลย

มีร้านหมูกะทะด้วย คนเยอะจริง

ขากลับผมเดินทะลุถนนมังกรไปสถานี MRT ถนนมังกรตอนกลางคืนเงียบสนิทเพราะทุกร้านปิดเกือบหมดแล้ว แต่ก็เดินปลอดภัยดีครับ มีชาวบ้านเดินอยู่บ้าง ผมตั้งใจว่าจะไปถ่ายรูปถนนเส้นนี้ด้วยฟิล์มรูปท้ายๆ แต่ว่าฟิล์มดันหมดก่อน ก็กดมาด้วย GR3 นี่แหละ

รูปนี้เขากำลังเก็บร้านอยู่ ผมไปยืนเล่นกับแมวร้านแกแล้วปู่แกบอกให้ผมเอาแมวกลับบ้านเลย

ไปช่วงก่อนตรุษจีนพอดี เขาเตรียมกาน่าฉ่ายกันอยู่

ผมถ่ายรูปเยาวราชตอนกลางคืนมาหลายรอบล่ะ (ตรุษจีน 2562, ตรุษจีน 2561) จะมากี่รอบก็รู้สึกว่าเป็นที่ๆ ถ่ายรูปสนุก ถ่ายง่าย ของกินเยอะ (แต่แพง) คนเยอะ ถ่ายรูปได้หลายแนวตั้งแต่ Portrait, Street ยันสายถ่ายอาหารโดยที่ไม่จำเป็นต้องรอเทศกาลพิเศษแต่อย่างใด ยิ่งตอนนี้มี MRT วัดมังกรยิ่งไปง่ายกว่าเดิมอีกครับ