รักไร้เสียง

รักไร้เสียง (聲の形 – A Silent Voice|The Shape of Voice) เป็นภาพยนต์อนิเมชั่นเรื่องที่สองที่ผมดูในปีนี้ (ช่วงนี้เป็นช่วงทองของอนิเมชั่นญี่ปุ่นในไทยที่ถูกจุดมาตั้งแต่ Your Name เลย)

รักไร้เสียงดัดแปลงมาจากการ์ตูนมังงะ เป็นเรื่องราวของหนุ่มหัวโจก Shōya Ishida ที่แกล้งสาวหูหนวก Shōko Nishimiya สมัยเรียนประถมจนกระทั่งส่งผลกระทบกับชีวิตทั้งคู่ไปจนโตครับ

เห็นชื่อไทยมีคำว่า “รัก” กับตัวอย่างแล้วอย่าคิดว่านี่เป็นหนังรักโรแมนติกนะครับ จริงๆ แล้วมันคือหนังแนว Coming of age + drama ข้นคลั่ก โดยเฉพาะประเด็นการกลั่นแกล้งในโรงเรียน (bullying) ส่วนที่มีน้อยที่สุดก็คือส่วนความเป็น Romantic-Comedy ที่มีอยู่เจือจางมากๆ ครับ

จุดเด่นที่สุดของเรื่องนี้คือหนังบรรยายผลกระทบของการแกล้งกันต่อคนที่ถูกแกล้งและคนแกล้งเองทั้งตอนที่เกิดเหตุการณ์และสืบต่อมาตอนโตอย่างไรบ้าง ทำให้เราเห็นภาพเลยว่าเรื่องการกลั่นแกล้งกันมันน่ากลัวเกินกว่า “ก็แค่เด็กๆ เล่นกัน” กว่าที่เราคิดไปมาก ตัวหนังเล่าเรื่องหนักๆ แบบนี้ออกมาได้น่าติดตามตลอดสองชั่วโมงของเรื่องทั้งๆ เดินเรื่องแบบเรียบๆ ไปเรื่อยๆ แทบไม่มีฉาก climax อะไรเลย แต่ตัวบทและตัวละครก็ทรงพลังพอที่จะดึงความสนใจของเราได้ตลอดเวลาจนไม่น่าเบื่อเลยครับ เพลงประกอบก็แหล่ม (ตามสไตล์หนังญี่ปุ่น)

ข้อเสียของหนังก็พอมีบ้างอย่างเช่นพวกหลายๆ ประเด็นรวบรัดไปหน่อยหรือประเด็นที่ค้างคาเยอะอยู่ คิดว่าอ่านการ์ตูนน่าจะได้ครบกว่าเพราะว่าหนังต้องบีบให้เหลือสองชั่วโมง แต่โดยรวมก็ถือว่าไม่ส่งผลกระทบต่อ “สาร” ที่หนังต้องการจะสื่อมากนักครับ

ฟันธงครับว่ามันเป็นหนังดีมาก ไปดูเถอะ แค่อย่าคาดหวังว่ามันจะเป็นการ์ตูนรอมคอมก็พอ หนังดีขนาดที่ว่าออกจากโรงแล้ววันรุ่งขึ้นผมไปจัด ver มังงะมาครบชุดที่งานหนังสือเลยครับ

ป.ล. มีคนถามว่าเทียบกับ Your Name (ที่เป็น Romantic Fantasy) แล้วเป็นไงบ้าง ตอบได้ว่า In This Corner of the World ดีกว่าทั้งสองเรื่องจ้า (อ้าว)