Red Label ที่เห็นข้างบนนี้ เป็นหนึ่งในเหล้าจากงานแต่งงานของเพื่อนสนิทผมตั้งแต่ ม.ปลาย ตอนแรกมันก็แบกกลับบ้านแหละ แต่สุดท้ายทุกลังก็โดนปลวกกินจนกระทั่งมันต้องมายกให้พวกผมทั้งลัง และมันก็เป็นเหล้าที่พวกเรากินกันเวลานัดเจอกันทุกครั้ง
พวกเรานัดเจอกันปีละครั้งสองครั้ง มันจึงเป็นเหล้าที่อยู่นานมาก ทุกๆ ครั้งที่วางมันบนโต๊ะ อดีตอันแสนสุข, ปัจจุบันอันขมขื่นและอนาคตที่น่าหวาดหวั่นจะพรั่งพรูออกมาในบทสนทนาของพวกเรา ทั้งๆ ที่ยังไม่มีใครเริ่มดื่มมันเลยด้วยซ้ำ
มันคงเป็นสุราร่วมสาบานของพวกเรา (แต่แม่งขวดสุดท้ายล่ะ)
Blog It Together 