สะพายกล้องเที่ยวเชียงคาน #2: บ๊ายบายเชียงคาน

สะพายกล้องเที่ยวเชียงคาน #2: บ๊ายบายเชียงคาน

ในที่สุดก็มาถึงตอนสุดท้าย (ซะที) ของทริปลาว-เชียงคานที่ผมไปมาตั้งแต่เดือนธันวาปีที่แล้วครับ หลังจากคืนก่อนหน้าพวกเราเที่ยวถนนคนเดินเชียงคานกันจนเหนื่อย(และเมา) ตอนเช้าผมก็รีบตื่นมาเดินถ่ายรูปเชียงคานยามเช้าครับ อากาศดีมากๆ หมอกลงแม่น้ำโขงจนมองไม่เห็นอะไรเลย

บรรยากาศยามเช้า คนน้อยมากๆ

โฮฮฮฮ เดินคนเดียว

จริงๆ มีเพื่อนเดินออกมาก่อนคนนึง มันบอกว่าออกมาแล้วโทรหาด้วยนะ แต่ดันโทรหาไม่ติดซะงั้น เลยรีบเดินตามมันไป แต่หามันไม่เจอ – -” ผมก็เดินตามมันไป ดูบรรยากาศสวยๆ ไป

เหมียว

เดียวดาย

เดินๆ ไปสักพักก็หาอะไรกินเติมพลังก่อนครับ ร้านรวงต่างๆ เพิ่งเปิด คนยังน้อยอยู่ ส่วนอาหารก็งั้นๆ แหละนะ ผมว่า

ข้าวต้ม

ส่วนอันนี้ เอ่อ… อย่าเทียบกะฝั่งลาวละกัน

ผมเดินตามเพื่อนไปจนสุดฝั่งชุมชน แวะพักวัดแถวนั้นก่อนที่จะเดินกลับไปตั้งหลักที่ห้องใหม่

กลับมาแล้วเพื่อนถึงโทรมาบอกว่าเดินเล่นๆ ไปเจอพี่ตชดขี่มอไซค์มาคุยแล้วพาเที่ยว ไม่ต้องห่วงนะ- -” ผมก็เลยเช่าจักรยานไปปั่นเล่น ไปไปทางเดิมนี่แหละ แต่ไปไกลถึงค่ายทหารเรือเลย สนุกดีครับ รู้งี้ปั่นตั้งแต่รอบแรกก็จบแล้ว – –

อันนี้ตรงเลยชุมชนไป ไม่ค่อยมีคนเดินมาเลย

แถวๆ ท่าเรือไทย-ลาวจะมีโรงเรียนอยู่ เห็นคนมากางเตนท์ในโรงเรียนเหมือนกันนะครับ เลยไปเป็นด่านตรวจคนเข้าเมืองที่อยู่ตรงท่าเรือเลย

ท่าเรือไทย-ลาว

รูปนี้ถ่ายที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองครับ

ปั่นขากลับ เจอฝรั่งคนนี้ปั่นแปลกดี

แมว

แมว

แมวและแมว

ผมปั่นกลับมาเพื่อนๆ ที่นอนอยู่ก็ตื่นกันหมดแล้ว เพื่อนที่ซ้อนจักรยานตชดเที่ยวก็กลับมาแล้ว พวกมันก็ไปเดินเล่นกะหาอะไรกินกัน กว่าจะได้ออกจากตัวเมืองเชียงคานก็เที่ยงกว่าๆ ล่ะครับ

จักรยาน

ออกมาจากเชียงคานก็ไปส่งเพื่อนที่บ้านอยู่ในจังหวัดเลยก่อน (แมวกะหมาที่บ้านเพื่อนน่ารักมากกก) หลังจากนี้ก็ถึงเวลาแยกทางกันล่ะครับเพราะเพื่อนจะไปภูทับเบิกต่อ แต่ผมต้องกลับกทมล่ะ วันลาหมด เพื่อนเลยขับรถไปส่งที่ขนส่งหล่มสักครับ

วัดในเชียงคาน
ไปถึงขนส่งหล่มสักประมาณบ่าย 3 กว่าๆ ไปถามรถ ป.1 ดูมีรอบไวสุด 17.40 ก็เอารอบนั้นแหละ เพราะ ป.2 จะกลายเป็น 18.30 เลย ราคาค่ารถก็ 322 บาทครับ ก็หาอะไรกินแล้วก็นั่งรอไป

วัดในเชียงคาน

พอรถมา ปรากฏว่าที่นั่งตามตั๋วผมมีคนนั่งอยู่แล้ว เจ้าหน้าที่บอกว่าโทษทีนะ ขายบัตรพร้อมๆ กัน (เฮ้ยยย) ผมเลยต้องนั่งข้างๆ แทนซึ่งไอ้คนมาเสียบแทนผมแม่งนั่งกินที่มากกกกกกกกก ในรถก็เปิดเพลง MV เพลงลูกทุ่งของนักร้องชื่อแมน ศรีเมืองอะไรสักอย่างที่ดูแล้วรู้สึกรำคาญเพราะมันจะร้องก็ร้องไม่เพราะ เต้นก็ยึกยักแปลกๆ อารมณ์แบบไม่เต็มใจเท่าไหร่ พยายามข่มตาหลับก็ไม่หลับเพราะเสียงมันดังมากๆ

ธนาคารที่เชียงคานครับ น่ารักดี

เหมือนจะเป็นจุดจอดเรือสินค้าระหว่างไทย-ลาว

สุดท้ายรถก็เปิดรายการตลกของกิ๊กดู๋อะไรสักอย่างซึ่งมันตลกมากก ก็โอเคครับ แต่นั่งๆ ไปสักพักดูวิวข้างทางแล้วรู้สึกแปลกๆ ว่าไมเหมือนมันวนๆ แต่ในเมืองวะ สุดท้ายก็รู้ว่าตั้งแต่ 17.40 จนถึง 21.30 รถแม่งขับวนไปทุกขนส่งในจังหวัดเพชรบูรณ์ ยังไม่ออกนอกจังหวัดเลย สาดดดดดดดดดดดด!!!

วัดในเชียงคาน

จนถึงตอน 21.30 เขาก็แวะขนส่งสุดท้ายในเพชรบูรณ์แล้วก็บอกให้ลงไปทานข้าว ผมก็กินข้าวราดแกงธรรมดาๆ นี่แหละ+ซื้อน้ำกลับขึ้นรถ ส่วนบนรถมีน้ำขวดเล็กกับคุกกี้แจก หลังจากนั้นรถก็เริ่มกลับเข้ากรุงเทพจริงจังซะทีครับ

มื้อสุดท้ายและภาพสุดท้ายของทริปจริงๆ นะ

ผมเองกลับขึ้นรถไปก็ดูทีวีจนหลับ ตื่นมาอีกที 4 ทุ่มกว่าๆ รถอยู่สระบุรี 5 ทุ่มรถอยู่รังสิต!! (แม่งตีนผีสัด) และ เที่ยงคืนรถถึงหมอชิต!!!!! (เหยดดดดดดดดดด) พอถึงหมอชิตผมก็เรียก taxi กลับบ้าน แล้วก็จบทริปลาว-เชียงคานอย่างสมบูรณ์แบบครับ

ส่วนตัวแล้วผมชอบเชียงคานตอนเช้าๆ มากกว่าถนนคนเดิน (ที่ผมว่ามันโคตรจะเอาใจคนกรุงเกินไปหน่อย) นะครับ มันดูเป็นธรรมชาติๆ กว่า นักท่องเที่ยวก็ดูไม่โชวป๋ากทมมากกว่ากลางคืน (เพราะเช้าอยู่) ยิ่งปั่นจักรยานออกไปนอกเขตถนนคนเดินนี่ยิ่งสนุกครับ ผมว่าถ้าไปเชียงคานช่วงที่ไม่ใช่หยุดยาวน่าจะสนุกกว่านี้นะ

ก็ขอจบ blog เที่ยวลาว-เชียงคานทั้งหมดแต่เพียงเท่านี้นะครับ ^^