เมื่อวันพฤหัส ผมกลับบ้านไปปุ๊บรู้สึกแปลกๆ ว่าทำไมข้าวของในบ้านหล่นวะ ไม่น่าใช่ขโมยเพราะประตูก็ล็อคปกติ แล้วก็เห็นแววตาของแมวอยู่ใต้โต๊ะกินข้าว พอเดินดูดีๆ ปรากฏว่ามีสองตัวซะงั้น…. คิดในใจว่าฉิบหายล่ะ

สิ่งแรกที่ทำคือเดินไปปิดบ้านก่อนเพื่อกันมันหลุดออกไปเจอหมาที่บ้าน แล้วเอาน้ำใส่ชามให้มันกิน โชคดีที่มีตัวนึงเดินมาใกล้ๆ เป็นลูกแมวสีดำ เลยลองยื่นมือไปแล้วมันไถมันคลอเคลีย โอเค เชื่อง จับได้อุ้มได้ เดินตามผมตลอดเวลาเลย ก็ถ่ายรูปส่งไปบอกพ่อกับแม่ที่เที่ยวอยู่ ได้ความว่าเป็นลูกแมวของคนงานก่อสร้างที่สร้างบ้านอยู่ติดกันแต่คนละซอย จะเรียกเขาไฟที่บ้านพักคนงานก็ดับหมดแล้วอีก

เหตุผลที่ฉิบหายและต้องเอาไปคืน,ไม่เลี้ยงไว้เองคือ
1. หมาบ้านผมดุสำหรับสัตว์อื่นๆ มันเคยกัดนกตาย มันย่อมกัดแมวตายแน่นอนถ้าปล่อยหลุดจากบ้านไป (ซึ่งมันต้องมีวันที่หลุดแน่)
2. มันเป็นแมวที่มีเจ้าของ รู้เจ้าของชัดเจนด้วย

คือถ้าบ้านผมไม่ได้เลี้ยงหมาและไม่รู้ว่าแมวเป็นของใครก็คงเลี้ยงไว้แหละ แต่นี่เงื่อนไขมันไม่ได้จริงๆ
Continue reading “บันทึกวิบากกรรมแมว 24-27 ตุลาคม 2019” →