Faces of Anne: แอน

Faces of Anne หรือ “แอน” เป็นภาพยนต์เรื่องล่าสุดของคงเดช จาตุรันต์รัศมีที่กำกับร่วมกับปอม-ราสิเกติ์ สุขกาล ตัวหนังขนนักแสดงมากมายไม่ว่าจะเป็นน้องออกแบบ, น้องวี-วิโอเลต, คูมอิ้งค์, น้องเจนนิษฐ์, น้องมิวสิค, น้องมินนี่, น้องปันปัน, ฯลฯ อีกเพียบ (ย้ำว่าเยอะ) ภายใต้ concept สั้นๆ ว่า “ทุกคนคือแอน” ครับ

ภาพประกอบจาก Page M Pictures

แอนเล่าเรื่องราวของหญิงสาวที่ตื่นมาในห้องปิด เธอจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งชื่อตัวเอง ไม่รู้ว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เธอรู้จากเจ้าหน้าที่พยาบาลและหมอว่าเธอชื่อแอน กำลังป่วยเลยต้องรักษาที่นี่ ในระหว่างงงๆ เธอก็พบว่าอยู่ๆ หน้าเธอก็เปลี่ยน แถมเธอยังไม่ใช่แอนคนเดียวในสถานที่แห่งนี้ นี่ยังไม่นับปีศาจกวาง Vertigo ที่ออกมาไล่ฆ่าคนตอนกลางคืนอีก

ออกตัวก่อนว่าผมค่อนข้างจะมีประสบการณ์กับหนังคงเดชอยู่บ้าง เคยดูสยิว, เฉิ่ม, กอด, ตั้งวง, Where We Belong ซึ่งก็ชอบทั้งหมด (ประโยคเดิมเลยนี่หว่า) ผมเข้าไปดูหนังเรื่องนี้ด้วยความคาดหวังและภูมิต้านทานหนังของคงเดชเลย

หนังของคงเดชที่ผ่านมาจะออกแนว Drama, Dark Comedy พร้อมด้วยนัยยะและบรรยากาศการเมืองตามยุคสมัยซะเป็นส่วนใหญ่ ส่วน Faces of Anne นั้นเป็นหนังแนว Psychological Horror เรื่องแรกของเขา มันเป็นหนัง High Concept ที่เล่นใหญ่โต เต็มไปด้วยลูกล่อลูกชนจนดูยากมากๆ (ปกติหนังคงเดชมันก็ไม่ใช่หนังที่ดู/ย่อยง่ายอยู่แล้ว) ซึ่งคงเดชและราสิเกติ์ก็เอาอยู่ในฐานะผู้กำกับ แต่เกือบหลุดไปหลายอย่างเหมือนกัน

พอ Faces of Anne มันแบกชื่อหนังคงเดชไว้เราก็เลยคาดหวังลายเซ็นต์ของแกไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเมือง, ปัญหาสังคมหรือเรื่องจุดพีคของเรื่องซึ่งในเรื่องแอนมันก็มีลายเซ็นต์เหล่านี้ค่อนข้างครบแหละ เพียงแต่ตัวหนังมันเน้นปั่นหัวคนดูเพื่อเล่าประเด็นต่างๆ ในแง่มุมจิตวิทยามากกว่า นอกจากนี้มันยังเป็นหนังคงเดชที่จงใจเฉลยหรือบอกใบ้อะไรหลายๆ เยอะมากจน ทำให้ตอนที่ถึงบทสรุปจริงๆ ไม่ได้รู้สึกพีคหรืออึ้งเท่าไหร่ มันเป็นเรื่องที่แกประณีประนอมกับคนดู (ในแง่การคลี่คลายเรื่อง) มากสุดเลยมั้ง ผมชอบไอเดียหลายๆ อย่างในเรื่อง (เช่นเรื่อง “แอน” ทั้งหลาย) แต่หลายอย่างก็เฉยๆ หรือยังไม่เก็ตอยู่ คงต้องดูอีกหลายรอบตามความตั้งใจของทีมงาน (ฮาา)

ด้วยความที่เป็นหนังเล่นใหญ่ขนาดนี้ พลังและบทของนักแสดงถือว่าเป็นจุดหลักเลยว่าจะทำให้เราเชื่อและมีอารมณ์ร่วมไปกับเนื้อเรื่องไหม ซึ่งส่วนใหญ่ก็แสดงดี ประคับประคองให้เราอยู่กับความงงได้จนจบ ที่ชอบที่สุดคงเป็นน้องออกแบบที่เล่นได้น้อยแต่มาก (ก.ไก่ ล้านตัว) ของจริง ส่วนน้องมิวสิคนี่เล่นดีแต่มีฉากปล่อยของน้อยไปหน่อยเมื่อเทียบกับน้องเจนนิษฐ์ที่มีโอกาสปล่อยของเยอะกว่า (ตอนน้องใส่แว่นก็น่าร๊ากกก)

อีกจุดเด่นคือเรื่องงานภาพกับดนตรีประกอบโคตรดีครับ แสงเงา มุมกล้องและองค์ประกอบภาพอย่างเนี๊ยบ มันเพิ่มบรรยากาศความไม่น่าไว้วางใจในเรื่องได้ดี เป็นความเยี่ยมของ Production ที่ผมไม่ได้เห็นมานานล่ะ

อีกจุดเด่นคือเรื่องงานภาพกับดนตรีประกอบโคตรดีครับ แสงเงา มุมกล้องและองค์ประกอบภาพอย่างเนี๊ยบ มันเพิ่มบรรยากาศความไม่น่าไว้วางใจในเรื่องได้ดี เป็นความเยี่ยมของ Production ที่ผมไม่ได้เห็นมานานล่ะ

จริงๆ Faces of Anne มันเป็นหนังที่เล่าหรือวิเคราะห์มากไม่ได้เพราะแม่งสปอยทันที สำหรับผมแล้วแอนนั้นไม่ใช่งานที่ผมชอบที่สุดของคงเดชซึ่งก็ไม่ได้แปลว่ามันเป็นหนังที่ไม่ดี มันเป็นหนังที่ทะเยอทะยาน เล่นท่ายากสุดๆ แต่ก็ยังหาทางลงได้ค่อนข้างสวยถึงจะไม่เท่าที่คาดหวังไว้ก็ตาม

ถ้าถามว่าดูซ้ำมั้ย ในยุคเศรษฐกิจแบบนี้ดูซ้ำแต่ใน Streaming แหละ