Blade of the Immortal: ฤทธิ์ดาบไร้ปราณี

Blade of the Immortal เป็นหนังที่ดัดแปลงจากมังงะเรื่องฤทธิ์ดาบไร้ปราณี (ลิขสิทธิ์ในไทยโดย SIC) ซึ่งเป็นมังงะแนวซามูไรระดับขึ้นหิ้งที่โดดเด่นด้วยความรุนแรงเลือดสาด, ความสวยงามของฉากต่อสู้, สำนวนแปลไทยราวกับนิยายกำลังภายใน (มันคือด้านตรงข้ามของซามูไรพเนจรดีๆ นี่เองครับ) หนังเข้าฉายปีที่แล้ว และ Netflix ก็นำมาฉายอย่างรวดเร็วมากครับ

ฤทธิ์ดาบไร้ปราณีเล่าเรื่องราวของมันยิ ซามูไรผู้เป็นอมตะเพราะต้องชดใช้หนี้เลือดที่เขาก่อไว้ เขารับงานเป็นผู้คุ้มครองรินในภารกิจล้างแค้นให้ครอบครัวของเธอที่โดนกลุ่มซามูไร “อิตสึโทริว” ฆ่าพ่อและแม่ของเธอครับ (ซึ่งก็เกิดจากหนี้เลือดของบรรพบุรุษของเธอเช่นกัน)

ออกตัวก่อนว่าผมไม่เคยดูหนังเรื่องอื่นของผู้กำกับ Takashi Mikke มาก่อน ในฐานะแฟนการ์ตูนเรื่องนี้ผมบอกเลยว่าอ่านมังงะสนุกกว่าเยอะครับ (ฮาาา) คือหนังมันพยายามรวบมังงะ 39 เล่มให้จบภายใน 2 ชั่วโมงแบบดัดแปลงค่อนข้างน้อย เน้นปูเนื้อเรื่องช่วงแรกนานๆ แต่ตัดรายละเอียด (ที่สำคัญ) และกระโดดข้ามๆ ไป 20 (หรือ 30) กว่าเล่มไปโผล่เล่มจบเลยงี้ มันทำให้หนังดูโดดๆ ดูงงๆ หาเหตุผลให้การกระทำของตัวละครแทบไม่ได้เลย (ทั้งๆ ที่ใน version มังงะมันบอกไว้) จะดูเอาฉากบู๊เพลินๆ หนังแม่งก็ยาวเกิ๊น ไหนๆ จะตัดแล้วก็ทำให้กระฉับกว่านี้ก็ได้นะ

แต่ข้อดีของหนังก็มีครับ คือมันเป็นหนังที่ภาพสวยมาก ตัวละครอยู่นิ่งๆ จ้องหน้ากันในเรื่องยังสวยเลย ฉาก action ก็ทำออกมาดี สื่อความดิบเลือดสาดในแง่พระเอกเป็นอมตะแล้วต้องเจ็บตัวตลอดออกมาได้ดีทีเดียว (แต่ไม่ “อลัง” เท่ามังงะนะ) Takuya Kimur ก็โคตรเท่เลย

สรุปแล้วเป็นหนังที่ไม่ค่อยเสียดายเท่าไหร่ที่ไม่ได้ดูในโรงหนัง คือดูแล้วก็กลางๆ ไม่ได้อยากดูซ้ำเท่าไหร่ แนะนำให้ไปหามังงะมาอ่านดีกว่าครับ สนุกกว่าเยอะ

ป.ล. พอดูแบบ live action แล้วรู้สึกสงสัยในสิ่งที่ไม่เคยสงสัยตอนอ่านมังงะว่า “พระเอกมันเก็บอาวุธทุกอย่างเข้าไปในเสื้อได้ยังไงวะ”