สะพายกล้องเที่ยวจีนตอนที่ 1

เมื่อวันที่ 5 ธันวาคมถึง 14 ธันวาคมที่ผ่านมา ผม backpack ไปเที่ยวมณฑลยูนนานในประเทศจีนกับเพื่อนอีก 2 คนมาตั้ง 10 วันครับ (blog สรุปทริป) นี่เป็นการไปเที่ยวจีนครั้งแรกของผม จริงๆ พวกเราควรจะนั่งเครื่องหางแดงออกจากดอนเมืองตั้งแต่ 9 โมงเช้าแต่ปรากฏว่าแม่งเสือก delay อยู่ flight เดียว -*- กว่าจะได้บินก็ตั้ง 10 โมงกว่าๆ (อ้อ อุตสาห์ web checkin มายังต้องรอโหลดกระเป๋าตั้ง 30 กว่านาที)

บนเครื่องก็เงียบดีครับ คนจีนในเครื่องเงียบผิดปกติมากๆ ส่วนใหญ่ก็มีแต่คนไทยกับจีนนี่แหละเห็นฝรั่งไม่กี่คน นั่งไป 2 ชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงสนามบิน Kunming Changshui International Airport (昆明长水国际机场) ครับ

สนามบินเขาเป็นแนวยาว โล่งๆ แต่ก็อลังการงานสร้างมากๆ ครับ ในสนามบินมีป้ายเป็นภาษาอังกฤษชัดเจน ตม ก็ไม่ได้ช้าอะไร สิ่งที่ทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปชัดเจนคืออากาศที่หนาวโคตรๆ พวกเราก็ควักเสื้อกันหนาวออกมาใส่แล้วก็ออกมาเรียก taxi ไปสถานีขนส่งสายเหนือ 北部汽车客运站 ครับ การสื่อสารกับ taxi ก็คือเพื่อนโหลด file แผนเที่ยวที่มีชื่อภาษาจีนเข้ามือถือแล้วก็ยื่นมือถือให้เขาดู ซึ่งต่อๆ ไปเราก็ใช้วิธีนี้ + google translate ภาษาอังกฤษ-จีน แบบ offline ที่ผมโหลดก่อนไปนั่นแหละ

สภาพภายใน Taxi ครับ จริงๆ มีมิเตอร์ด้วย แต่คนขับมันบอกราคามาไม่ต่างจากที่เขาว่าในเวบเท่าไหร่ก็เลยเอา

ระหว่างนั่ง Taxi มาก็รู้สึกว่าตัวเมืองคุนหมิงมันใหญ่โคตรๆ ถนนก็กว้างสุดๆ (วันหลังๆ กลับมาคุนหมิงก็ยังรู้สึกว่ามันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ นะ) ความห่างระหว่างตัวเมืองคุนหมิงกับสนามบินก็ประมาณสุวรรณภูมิบ้านเราน่ะครับ นั่งรถไปพักใหญ่ๆ taxi ก็มาจอดที่ท่ารถอะไรสักอย่าง พอเดินไปถามเขาก็ชี้ไปอีกทาง เดินงงไปสักพักก็บางอ้อว่า taxi มันพามาส่งท่ารถเมล์ที่อยู่ข้างๆ สถานีขนส่งนั่นเอง

พอเข้าสถานีขนส่งปุ๊บ พวกผมก็กรูกันไปที่ซื้อตั๋ว แน่นอนว่าพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ จีนก็ไม่ได้ วิธีการก็คือเพื่อนผมเปิดมือถือมันที่มีชื่อเมืองฮุ่ยเจ๋อเป็นภาษาจีน (会泽县) ส่วนผมก็พิมพ์ภาษาอังกฤษว่า how much แล้วก็ให้ google แปลแล้วก็ยื่นให้เขาอ่านทั้งคู่ ตอนแรกเขาเขียนราคามาเป็นเลขจีน -*- แล้วพวกผมก็ช้ามากเพราะเขาตอบกลับมาไม่ได้ (คือเปิด keyboard Pinyin แล้วเขาพิมพ์ไม่เป็น) จนคนที่ต่อคิวต้องมาช่วยเขียนไอ้เลขจีนนั่นให้กลายเป็นเลขอาราบิค -*- แล้วระหว่างที่เดินงงๆ อยู่ก็มีคนที่ซื้อตั๋วตามหลังมาพาเดินหารถให้ ก่อนจะจากกันด้วยประโยคว่า “Welcome to Kunming”

ถึงรถก็รีบขึ้นเลยเพราะรถมันจะออกแล้วครับ ก็เป็นรถบัสใหญ่ๆ นี่แหละ แต่ด้วยอากาศหนาวมากเลยปิดแอร์+ปิดหน้าต่าง ข้างในรถเลยโคตรรรอึดอัดสำหรับผม จริงๆ ที่ตั๋วมีระบุที่นั่งไว้ด้วยแต่ก็ช่างมันเหอะครับ คนจีนแม่งนั่งกันแบบใครอยากนั่งตรงไหนก็นั่งนั่นแหละ

สภาพในรถ

พอรถเริ่มออกนอกเมือง ถนนเป็นแบบ 2 เลน (เข้าเมือง 2 + ออกจากเมือง 2) รถวิ่งกันเร็วพอดูครับ ผมก็หลับยาวไปจนเขาจอดแวะพักรถนั่นแหละ ผมเลยถือโอกาสเข้าไปสำรวจส้วมระหว่างทางของจีนที่ร่ำลือกันซักหน่อย (ปวดฉี่นั่นเอง) พอเข้าไปปุ๊บ แม่ง ส้วมสำหรับถ่ายหนักเขาเป็นรางๆ มีรั้วกั้นด้านข้างกับด้านหลังครับ ใครปวดขี้ก็ถกกางเกงนั่งยองๆ ขี้กันไป หันหน้าออกมาบ้างหรือหันข้างพิงผนังบ้าง ผมเองก็ไม่กล้าดูไปมากกว่านี้ก็เลยทำธุระของตัวเอง (ฉี่) ในอีกรางที่จัดไว้เฉพาะให้เสร็จแล้วก็รีบๆ ออกมา

ระหว่างเดินยืดเส้นยืดสายรอขึ้นรถเห็นคนมารุมซื้อเจ้านี่เยอะมาก ไปชะโงกดูปรากฏว่าเป็นมันทอดคลุกกับพริกครับ หอมน่ากินดี แต่รถจะออกแล้วเลยไม่ได้ซื้อมา

รถมาถึงเมืองฮุ่ยเจ๋อ (会泽县) ตอนสักทุ่มนึงเวลาจีนครับ เมืองทั้งเมืองเงียบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ เมืองก็กว้างๆ มองไปไกลๆ ก็มีแต่ภูเขาใหญ่ๆ ลิบๆ เต็มไปหมด พอรถจอดที่ บขส พวกเราก็เดินออกมาจะเรียก taxi ไป เมืองโบราณฮุ่ยเจ๋อซึ่งเราไม่มีชื่อจีนก็เลยเปิดรูปให้เขาดู ซึ่ง taxi จะกี่คันๆ มันก็ทำท่าชี้ๆ ไปทางนึง จนกระทั่งลุง taxi คนนึงทำท่าเดินนั่นแหละ เราถึงได้รู้ว่า taxi บอกให้เดินไป -*-

พอข้ามถนน (เป็นวงเวียงที่ใหญ่มากกก) มาตามทางที่ taxi บอกก็พบว่าสภาพเมืองดูคึกคักขึ้นเยอะ มีแต่คนเดินไปทางเดียวกันและมีร้านค้าแบรนด์เนม (ของจีน) อยู่เพียบเลย

เดินไปสักพักก็ถึงทางแยกที่ถนนที่ตัดกันมันดูเก่าๆ และคนเยอะมากๆ ถามคนแถวนั้น (ด้วยการเอารูปให้ดู) เขาก็บอกว่าถนนเส้นนี้แหละ เราก็เลยตกกันว่าจะหาที่พักก่อนแล้วค่อยย้อนกลับมา ก็ลองถามๆ ตามร้านว่ามีโรงแรมบ้างไหมเขาก็ชี้ๆ ให้เดินย้อนกลับมาทางท่ารถ ถามหลายร้านก็สรุปกันได้ว่าพวกโรงแรมก็คงอยู่แถวๆ ท่ารถนั่นแหละ ก็เลยเดินย้อนกลับมา เดินๆ ไปเจอแม่ให้ลูกนั่งขี้บนถนนที่คนเดินอยู่นี่แหละก็ได้แต่ร้องเหยดดดในใจ (นี่กูมาถึงจีนแล้วววว)

ระหว่างทางก็ไปเจอ hostel ตามซอยเล็กๆ ที่สุดท้ายก็ไม่เอาเพราะมันดูร้างๆ + ซกมกบ้าง, ไปเจอโรงแรมอลังๆ ที่พอยื่น pasport ไปเขาก็ทำท่าบอกว่าเต็มหรือแม่งก็ไม่ตอบเลยบ้าง จนกระทั่งลองเดินโง่ๆ ไปในโรงแรมนึงที่มีลุงท่าทางใจดีอยู่ แกก็โอเค กดเครื่องคิดเลขบอกราคามาว่าห้องละ 200 นอนห้องละ 2 คนซึ่งพวกเราก็โอเคที่จะเปิด 2 ห้องเพราะจังหวะนั้นไม่รู้จะไปหาห้องที่ไหนแล้ว

พอขึ้นห้อง (สภาพเหมือนโรงแรมต่างจังหวัดบ้านเรา) ล้างหน้าล้างตาพวกเราก็ลงมาถามเรื่องวิธีไปทุ่งหญ้าฮุ่ยเจ๋อ (Da Haichao Shan) กับลุงเจ้าของโรงแรมซึ่งก็ดูเหมือนแกจะรู้ แต่ว่าคุยตอบกลับกันไม่รู้เลย พวกเราก็เลยออกมาเดินเล่นกันที่เมืองโบราณฮุ่ยเจ๋อก่อน

เมืองโบราณฮุ่ยเจ๋อ

สำหรับเมืองโบราณฮุ่ยเจ๋อนี่เพื่อนผมบอกว่าโด่งดังด้านกระเบื้องปูหลังคาที่ปูแบบโบราณครับ ถนนมันแยกเป็นสองฝั่งพวกเราก็เลือกที่จะเดินด้านคนเยอะๆ ก่อน แถมยังมีของกินเพียบเลย

คล้ายๆ ขนมบ้านเรา

พอเดินไปสักพักก็พบว่าเมืองโบราณฮุ่ยเจ๋อนี่แม่งก็ถนนคนเดิน (ทีแม่งมีรถวิ่ง) ทั่วๆ ไปนี่เองครับ สองข้างทางก็เป็นร้านๆ ขายของสมัยใหม่ทั้งไปทั้งเสื้อผ้า, super market, dvd (เถื่อน) ยิ่งเดินไปลึกร้านจะดูเป็นร้านสมัยโบราณมากขึ้น แต่ก็ยังขายของสมัยใหม่เหมือนเดิมนะ

เดินไปจนสุดทางแล้วก็เดินย้อนกลับมาหาอะไรกินตรงจุดเริ่มต้นนั่นแหละครับ ร้านของกินก็จะเป็นพวกร้านแผงลอย เพื่อนผมบอกให้ผมเลือกเลยเพราะมันเคยกินแบบนี้มาแล้ว ผมก็เลยเลือกร้านของทอดก่อนร้านแรก เป็นร้านที่เราจะไปเลือกๆ ของกินเสียบไม้ที่เขาวางไว้ เขาก็จะทอดให้+ราดซอสพริกที่ไม่เผ็ดมากมาให้เราครับ

เฮียเจ้าของร้าน

แกขายกับเมีย ทอดเสร็จก็เอามาเสิร์ฟลูกค้าในเตนท์หลังร้านนั่นแหละ

ของที่เลือกได้ มีสารพัดเลยครับ

ผมกับเพื่อนก็ช่วยๆ กันเลือกแล้วก็รอสักพักก็ได้กิน รสชาติก็เผ็ดๆ แบบเผ็ดพริกไทยตามซอสที่เขาราด โดยรวมก็อร่อยดีครับ

กินเสร็จยังไม่อิ่มก็เลยไปจัดร้านข้างๆ เห็นเป็นคนขายนั่งจิ้มๆ เตาไฟอะไรสักอย่างแล้วมีคนล้อมรอบแบบนี้

จริงๆ มันคือคนขายจะปิ้งมัน, เต้าหูแล้วก็ไข่ตามแต่เราเลือกมาให้เรากินครับ วิธีกินก็จิ้มกับน้ำซอสเผ็ดๆ (อีกแล้ว) ตอนแรกคุยกันไม่รู้เรื่องแกเลยบอกให้ไปนั่งแล้วจัดให้แล้วกัน (แกชี้มาที่เก้าอี้) ก็เลยได้เกือบทุกอย่างในร้านแกมาอย่างละนิดอย่างละหน่อย (ฮาาาา)

น้ำจิ้ม แกเดินมาผสมให้ ปรุงให้เลยเสร็จสรรพ

มันปิ้ง อร่อยกว่าที่คิด

อีกอย่างนึงที่ได้มาคือไข่นกกระทา แกเดินมาสอนวิธีปอกเปลือกไข่ให้เลย (คือกูแกะเป็นครับป้า) ทุกอย่างกินแบบร้อนๆ ก็อร่อยแก้หนาวดี

อีกร้าน เป็นอาหารตามสั่ง (มั้ง)

กินเสร็จแล้วพวกเราก็เดินย้อนกลับไปที่ท่ารถครับ เพื่อลองไปถามวิธีไปทุ่งหญ้าฮุ่ยเจ๋อแถวๆ นั้นดู

บรรยากาศเมืองโบราณอีกฝั่งครับ เงียบกริบมาก

คุยกับกลุ่ม taxi กลุ่มเดิม วิธีการคุยก็คือพิมพ์บอกเขาว่าไปที่นี่แล้วก็เปิดรูปทุ่งหญ้าฮุ่ยเจอให้เขาดู แล้วก็เปิด file เอาชื่อเมืองตงชวน (东川区) ให้เขาดูแล้วพิมพ์บอกว่าพามาส่งที่นี่ ปรากฏว่า taxi ทั้งกลุ่มมาช่วยกันดูใหญ่เลยครับ มีไปหยิบสมุดแผนที่มากางกันดูว่ามันอยู่ตรงไหนไปยังไง สุดท้ายก็ได้ราคาเหมามา 300 หยวนแบบงงโดยตาลุงที่ชี้ทางแล้วบอกให้เราเดินนี่แหละ พวกผมก็ยังคุยกันอยู่ว่าไอ้ที่ตกลงกันมันใช่เหรอวะ ซึ่งพวกเราก็ได้บอกกันว่า “พรุ่งนี้ก็รู้” อ้อ ระหว่างที่คุยกันนี้ได้ศัพท์จีนมาคำนึงครับคือคำว่า “หมิงเทียน” แปลว่าพรุ่งนี้

วงเวียนในเมืองจีน ใหญ่มากกก

พอกลับไปห้องก็นอนดูทีวีแล้วก็อาบน้ำนอนกันครับ ห้องน้ำมีเครื่องทำน้ำอุ่นแต่ต้องเปิดน้ำทิ้งไว้สัก 20 นาทีกว่าจะอุ่น ส่วนทีวีก็เปิดมั่วๆ ไปจนเจอช่องที่ฉายคอนเสิร์ตทั้งคืนก็เลยได้มีโอกาศดูการแสดงคอนเสิร์ตของพี่หลิวเต๋อหัวเป็นครั้งแรกเลย

ก็ขอจบวันแรกของทริปจีนไว้แค่นี้ก่อนนะครับ