สะพานกล้องเที่ยวลาว #4.3: พาเที่ยวเวียงจันทน์ยามค่ำคืน

ต่อจากตอนที่แล้วนะครับ จากสวนสาธารณะเจ้าอนุวงศ์ เราเดินข้ามมาหาอะไรกินฝั่งตรงข้าม เดินไปเจอร้านไก่ย่างส้มตำดูน่ากินดีแต่ราคาฟันสุดๆ ร้านอาหารหรูๆ ก็มีร้านญี่ปุ่น มีป้ายบอกด้วยว่า “พ่อครัวมาจากญี่ปุ่นนะเว้ยยย”

แพงสาดดดด

สุดท้ายเดินไปเจอร้านคนจีน ขายข้าวมันไก่ ข้าวหมูแดง ติ่มซำ ที่บอกว่าร้านคนจีนคือดูมีแต่คนหน้าจีนๆ มากินแล้วก็ร้านแนวๆ เดียวกันอยู่ติดๆ กันไม่ปนกับร้านอาหารลาวน่ะครับ รสชาติก็พอโอเค ติ่มซำงั้นๆ

กินเสร็จเพื่อน 2 คนก็ขอตัวกลับมานั่งจิบเบียร์ที่หน้า hostel ส่วนผมกับเพื่อนอีกคนออกมาเดินย่ำราตรีเมืองเวียงจันทร์กันครับ ก็เดินไปทางน้ำพุ แล้วก็เดินแถวๆ นั้นนั่นแหละ

ร้านอาหาร

ลานน้ำพุครับ มีร้านอาหาร โรงแรมเพียบ ดูในเวบมีแต่คนบอกให้มาตั้งต้นที่นี่ น้ำพุเล็กกว่าที่คิด

ด้านหลังก็เป็นห้องแถว

มินิมาร์ทลาว ไม่รับเงินไทยนะ

เดินทะลุไปเรื่อยๆ จนไปถึงหอวัฒนธรรมแห่งชาติบนถนนสามแสนไท เป็นถนนใหญ่พอดูเลย มีร้านอาหารชื่อคุ้นๆ อย่างสเวนเซ่นและ pizza hut ด้วย

ต่อจากตรงนี้พวกเราตัดสินใจที่จะเดินเลยไปอีกครับ เดินยาวไปเรื่อยๆ จนไปถึงถนนเฮงบุนถนนที่เดินไปก็มีร้านอาหารจากบ้านเราอย่าง Black Canyon ไปเปิดด้วย เดินไปสักพักก็ไปเจอย่านที่ชื่อว่าเซ็นเตอร์พอยต์ที่คนลาวมาหาอะไรกินกันจริงๆ ครับ ของกินเยอะมากกก เยอะกว่าแถวที่พักอีก

แน่นอนว่าที่นี่ก็มีร้าน “ตำแหล” ของ เอ ศุภชัยด้วยเช่นกัน กินครบ 75,000 กีบมีสิทธิ์ได้จับรางวัล meet & greet กับเจมส์ มาร์และเอ ศุภชัย -_-”

น้ำเต้าหู้

พวกเราซื้อน้ำกินนิดๆ หน่อยแล้วเดินทะลุออกมาริมแม่น้ำโขงอีกรอบ ไปเจอถนนคนเดินที่ริมโขงพอดีเลยเดินเล่นหน่อยครับ บรรยากาศคล้ายๆ ตลาดนัดบ้านเราแต่ของต่างๆ ดูดีกว่า ตั้งใจมาขายนักท่องเที่ยวมากกว่า ราคาต่อรองได้ มีทังเสื้อผ้า กระเป๋า case มือถือ ของกิน

หมึกปิ้งขายหน้าทางเข้า

เสื้อลาวมีขายเยอะแยะครับ ราคาเท่าๆ กันหมด แนะนำให้ซื้อที่ made in Thailand แพงนิดแต่ซักแล้วไม่หด ผมจัดเสื้อเบียร์ลาวมาตัว

น่ารักดีนะ

ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะ

ไอ้พวกตัวนี้ย่อมไม่พลาด

เดินเสร็จเราก็กลับมาถึงแถวๆ ที่พักพอดี ผมก็เข้าไปแจมวงเบียร์กับเพื่อนด้วยโดยลองสั่งเบียร์น้ำโขง (น้ำของ – จริงๆ เป็นของสิงคโปร์) ดู เบากว่าเบียร์ลาวเยอะครับ ไม่แนะนำเท่าไหร่นะ