The Lunchbox

The Lunchbox เป็นหนังอินเดียเรื่องแรกน่าจะในรอบหลายสิบปีที่ผมดูครับ (ตอนไปเที่ยวอินเดียนี่เปิดทีวีดูแต่บอล ไม่ได้ดูหนังอินเดียเลย)

The Lunchbox เป็นเรื่องราวของ Fernandez พนักงาน office ในมุมไบที่จะเกษียณในอีกไม่นาน เขาเป็นคนที่ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่สุงสิงกับใคร ไม่มีมีเพื่อน ส่วนตัวเอกอีกคนคือ Ila แม่บ้านที่ต้องการจะทำอาหารเพื่อมัดใจสามี ชีวิตเขาและเธอก็เปลี่ยนไปเพราะปิ่นโตอาหารกลางวันที่ Ila จะให้สามีของเธอดันส่งผิดไปให้ Fernandez ซะงั้น

หนังเรื่องนี้เป็นหนัง feel good ที่สวยงามและดูสนุกมากๆ ครับ ตัวหนังสอดแทรกมุขตลกเข้ามาเรื่อยๆ แบบถูกจังหวะแบบไม่ตีหัวเข้าบ้านแบบ GTH บ้านเรา อาหารในเรื่องก็ดูน่ากินดีครับ (ขอโทษที่ไม่ใช่อาหารญี่ปุ่นมิชลิน 3 ดาว) หนังแสดงให้เห็นถึงวิถีชีวิตของคนอินเดียที่ต้องเดินทางเข้ามาทำงานในเมืองได้แบบดูแล้วบ้านเราเด็กๆ ไปเลย แถมยังจิกกัดประเทศตัวเองได้อย่างเจ็บสุดๆ ตลอดทั้งเรื่องครับ

สรุป หนังเรื่องนี้ดีมาก สนุก ไม่มีวิ่งข้ามเขาร้องเพลงวิ่งวนต้นไม้ ควรค่าแก่การไปดู (แม้ตอนนี้น่าจะออกจากโรงหมดแล้ว)

ป.ล.: ดูแล้วสงสัยว่าทำไมมันไม่เอาปิ่นโตไปตั้งแต่เช้าวะ

[Spoil]
สิ่งที่รู้สึกหลังดูจบคือรู้สึกว่าคนที่เปลียนไปในทางที่ดีจริงๆ มีแค่ Fernandez ครับ คือด้วยความที่เป็นผู้ชายแถมยังไม่มีพันธะอะไรก็เลยเอื้อให้ชีวิตดีขึ้นได้ง่ายกว่าจากความสัมพันธ์ “หมาหยอกไก่” ครั้งนี้ ส่วน Ila ผมรู้สึกว่าชีวิตเธอสุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย ความพยายามเกือบทุกอย่างสูญเปล่า ไอ้หมาหยอกไก่นั่นทำให้เธอแย่กว่าเดิมเสียมากกว่า (แต่ก็ทำให้เธอเลือกที่จะก้าวต่อไปแบบเจ็บๆ) ซึ่งสุดท้ายแม้ว่าผมจะคิดหนังเรื่องนี้จบแบบไม่โลกสวยเท่าไหร่ (หรือเพราะในอินเดียผู้หญิงยังเป็นรองผู้ชายอยู่เยอะเลยเป็นแบบนี้) แต่มันก็จบได้ลงตัวในแบบของมันแล้วครับ