ในที่สุดก็ถึงวันสุดท้าย (แต่ไม่ใช่ entry สุดท้าย) ของทริปอินเดียครับ หลังจากเหน็ดเหนื่อยกันมาจากเมื่อวาน วันนี้เราตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะนั่งรถไปสนามบิน ผมแต่งตัวกันเผื่อเมือง Kolkata มากคือเสื้อยืดการเกงขาสั้น เล่นเอาฝรั่งที่เดินผ่านไปผ่านมางงว่าหนาวแบบนี้มึงยังจะใส่ขาสั้นอีก
ดาร์จีลิงยามเช้า
น้องหมาหนาววว
มิตรสหายร่วมทริป ที่อยู่ในมือทุกคนคือชาจัยครับ
หลังจากนั้นก็นั่งรถยาวไปสนามบิน Bagdogra รีบบึ่งกันไปเพราะกลัวตกเครื่องบิน คนขับชวนแวะกินข้าวเช้ายังไม่กินเลย พี่แกเลยจัดซิ่งซะเต็มที่ น่ากลัวสุดๆ การออกจากเมืองดาร์จีลิงนี่ทำให้รู้ว่าจริงๆ เมืองนี้มันใหญ่มากๆ ทางรถไฟ Toy Train ก็โคตรยาว ไอ้ที่ 1 day trip กันนี่จริงๆ แค่เสี้ยวเดียวของเมืองเองมั้ง – -”
เส้นทางจากดาร์จีลิงไป Bagdogra นั้นถนนดีกว่าที่สิกขิมเยอะ พอลงมาพื้นราบก็เข้าเขตความเป็นอินเดียเต็มๆ ถนนฝุ่นตลบเช่นเคย รถก็ซิ่งมาจนถึงสนามบินตอน 9 โมง สนามบินก็ตรวจเข้มตามสไตล์อินเดียครับ สภาพสนามบินคล้ายๆ บขส หรือสนามบินต่างจังหวัดบ้านเรา มีร้านข้าวที่แพงแต่อร่อยดี ด่านแสกนเข้มมากชนิดที่แสกนเจอเครื่องดนตรีแบบเป่าเขาคิดว่าเป็นปืนจะไม่ให้ผ่านก็มี (เห็นคนข้างหน้าโดน)
ก่อนออกจากสนามบินผมไปเจอนิตยสาร Maxim ฉบับอินเดีย เห็นว่าแปลกดี ราคาก็ไม่แพงเลยจัดมา ปรากฏว่าข้างในเป็น content ฝรั่งเสีย 90% ครับ – -”
พวกเรานั่งเครื่องบินมาถึงเมือง Kolkata ตอนบ่ายกว่าๆ ส่วน flight ขากลับมา 3 ทุ่มกว่าๆ ตอนแรกว่าจะไปเที่ยวในเมืองก่อนกลับ แต่เพื่อนบางส่วนบอกขี้เกียจไปล่ะ ขอนอนอยู่สนามบินดีกว่า สุดท้ายก็เลยไปเที่ยวในตัวเมืองกัน 4 คนครับ
ตามแผนคือเราจะไปIndia Museum ด้วยการนั่งรถไฟใต้ดิน (Kolkata Metro) จากสถานี Dum Dum ไปสถานี Park Street แล้วเดินต่อเอา พวกเราก็เรียก Prepaid Taxi จากสนามบินไป Metro เพราะสนามบินกับสถานีรถใต้ดินแม่งเสือกไม่เชื่อมกัน (เหมือนบ้านเราเลย) ราคาโดนไป 140 INR
ตอนจะขึ้นนี่ก็เจอเด็กแขกเนียนฟันครับ คือพอเราเอาใบเสร็จ (ที่จ่ายตังค์แล้ว) ไปท่ารถข้างหน้าสถานี มันก็มีเด็กมาเดินนำหน้าเราไปที่รถ (ซึ่งเรารู้อยู่แล้วว่าคันไหนจากเลขทะเบียนในใบเสร็จ) แล้วก็ขอเงิน รถแม่งก็ไม่ยอมออกจนกว่าเราจะจ่ายเงินเด็กอีก -*- สาด มึงมาเดินนำหน้ากูเองนะ
นั่งไป คนขับก็ถามว่า “ยูจะไปเที่ยวไหนบ้าง ไอจะไปส่ง วันนี้วันอาทิตย์ Metro ปิด” แล้วแม่งก็กด Meter ราคาเริ่มต้นที่ 140 INR -*- พวกผมก็งง มึงมามุขไหนมึงวะ มันก็ย้ำว่าวันนี้รถใต้ดินปิดอยู่ แต่พวกผมดูมาไม่เห็นมีที่ไหนบอกว่ารถใต้ดินปิดวันอาทิตย์ก็เลยบอกให้มันขับไปรถใต้ดินนั่นแหละ ไม่ต้องกด meter ด้วย แล้วพวกกูจะหาทางต่อเอง -*-
ขับเข้าในตัวเมือง Kolkata มันก็เป็นเมืองใหญ่ๆ คล้ายๆ บ้านเราแหละครับ เพียงแต่บ้านเขาจะว่าไงดี คือมันสกปรกแบบแฉะๆ กว่า ฝุ่นเยอะกว่าบ้านเรามาก เหมือนเป็นดินลูกรังเปียกๆ ทั้งเมือง ทั้งตึก ทั้งบ้านเรือน (ที่โทรมๆ อ่ะ)
อันนี้บ้านเราก็เคยมีครับ เรียกขนมบาเยียร์มั้ง ตอนไปพม่าก็เคยเจอ อร่อยแปลกๆ ดี ไม่ได้กินนานแล้ว
นั่งรถไปไกลมากครับ กว่าจะถึง พอไปถึงสถานีก็พบว่าสถานีมันก็เปิดนี่หว่า (ไอ้สัด กูว่าแล้ว!!!) สถานีและตัวรถเขาโทรมสุดๆ ครับ รถก็ไม่มีแอร์ แต่ราคาค่ารถถูกมว๊ากก ถูกสุด 4 INR (2 บาท!) และแพงสุด 6 INR (3 บาท!) คนใช้บริการกันแน่นสุดๆ
ทางเข้าสถานี
ข้างในสถานี
ต่อคิวซื้อกันแบบนี้
ไอ้เด็กเวรข้างๆ นี่มามุงอะไรสักอย่าง พวกผมเก็บกระเป๋าเลย ส่วนในมือคือเหรียญโดยสารครับ เหมือนบ้านเรา
ตรงชานชาลาใหญ่ดีครับ (ห้ามถ่ายรูป – มีเพื่อนถ่ายๆ แล้วมีแขกสะกิดว่าห้ามถ่ายรูป ระวังโดนปรับนะ) ผมขึ้นรถไปคนแน่นเบียดกันสุดๆ สักพักรู้สึกว่าแปลกๆ เพราะข้างๆ มีแต่ผู้หญิงเลยเดาว่าเป็นโบกี้เฉพาะผู้หญิง เลยค่อยๆ เบียดไปตู้อื่นแทน รถแม้จะโทรมมากแต่วิ่งเร็วกว่าบ้านเราเยอะ
กว่าจะถึงสถานีปลายทางก็ล่อไป 4 โมงเย็นครับ แต่ India Museum แม่งปิด 5 โมง!! ก็เลยรีบจ้ำกันไป แต่ยังไม่วายแวะร้านแปลกๆ ก็ไปเจอร้านขายโยเกิร์ตสดข้างทาง (อาหารที่มีชื่อของอินเดียเลยนะ) ก็เลยจัดไปแบบกลัวๆ ท้องเสียครับ รสชาติก็อร่อยดี (สุดท้ายก็มีอาการมีมวนๆ ท้อง ในวันนั้นนิดหน่อยแต่ไม่ถึงกับท้องเสียนะ)
คนขาย แกก็ปั่นโยเกิร์ตไปแบบนั้นทั้งวันแหละ
แม่ย้อย เสื้อบีเบอร์
ประปาข้างทาง
สุดท้ายก็มาถึงพิพิธภัณฑ์ครับ ยังเข้าทันอยู่เลยรีบเข้าไป ข้างในจะเป็นยังไงจะมาต่อตอนหน้านะ
พี่ยามหน้าพิพิธภัณฑ์
Blog It Together 
ข้าวน่ากินมาก