สะพานกล้องเที่ยวลาว #2.1: วังเวียง 1 day trip

ต่อจากตอนที่แล้วนะครับ วันนั้นพวกเราตื่นกันแต่เช้า กินข้าวที่โรงแรม (ขนมปังไข่ดาวหรือข้าวต้มให้เลือก) ดูเรื่องเล่าเช้านี้ แล้วก็ออกไปรอรถที่จะมารับไป 1 Day trip ที่หน้าโรงแรม พอรถมาข้างในมีฝรั่งนั่งมาอยู่แล้วคนนึง แล้วรถก็วนไปรอบๆ เมืองเพื่อไปรับคนอื่นที่หน้าโรงแรมของเขา พอครบก็ออกไปนอกเมือง (ไกลมากกกกก) หลับไปรอบนึงก็มาถึงริมน้ำครับ


เดินข้ามน้ำ

ไกด์แจกถุงกันน้ำให้เราคนละใบ (ผมเอาของตัวเองไป) แล้วก็พาเราเดินข้ามน้ำ ผ่านหวัด ต้ดหมู่บ้าน ตัดทุ่งหญ้า ทุ่งนาไปไกลพอสมควร แต่ทางก็เดินสบายๆ อากาศไม่ร้อนเท่าไหร่ ฟ้าสวย รูปข้างล่างนี้เป็นฝรั่งแคนาดา (ฝั่งฝรั่งเศส) ที่นั่งอยู่ในรถก่อนเรา คุยสนุกมาก มันบอกว่าเมื่อวานปั่นจักรยานมาแล้วรอบนึง วันนี้เลยมาว่ายน้ำเล่นเฉยๆ -*-

ที่แรกที่เราจะไปคือถ้ำน้ำครับ เขาจะให้เรานั่งบนห่วงยาง มีไฟฉายครอบหัวแล้วก็นั่งสาวเชือกเข้าไปในถ้ำกันเป็นกลุ่มๆ ข้างในถ้ำมืดมาก มีจุดทั้งที่น้ำลึกจนขาไม่ถึงกับตื่นจนต้องเดินแบกห่วงยางเอง ทางเป็นไปสุดแล้วก็ย้อนกลับมาก็เลยมีจุดสวนกับกลุ่มอื่นซึ่งเราก็ต้องสละเชือกแล้วหาทางว่ายกลับมาหาเชือกเองซึ่งมันก็สนุกที่สุดตอนนี้แหละ ตัวถ้ำไม่ได้สวยอะไร แต่น้ำเย็นดี

ออกมาก็ไม่ได้ทำอะไรครับ เล่นน้ำ กินเบียร์รอเวลากินข้าวกลางวัน รอจนตัวแห้งเลย


ไอ้ฝรั่งแม่งชวนกินเบียร์ผสมโซจูครับ เมาสัดๆ


ขวาสุดคือสาวจีน หน้าละม้ายคล้ายแทยอน+ยุนอา เที่ยวคนเดียว eng ไฟแล่บ ส่วนซ้ายคือลุงเกาหลี เที่ยวคนเดียว eng ไฟแล่บ ที่กล้าขอถ่ายรูปก็เพราะเมา
Continue reading “สะพานกล้องเที่ยวลาว #2.1: วังเวียง 1 day trip”

สะพานกล้องเที่ยวลาว #1.2: สวัสดีวังเวียง

ต่อจากตอนแรกนะครับ พวกเราเก็บของ ล้างหน้าล้างตาแล้วก็ออกไปเดินเล่นเมืองวังเวียง ก่อนออกไปก็ไม่ลืมที่จะจอง 1 day trip ในวันถัดไปกับโรงแรมด้วยครับ


รูปนี้เป็นเด็กๆ ที่มาเล่นแถวๆ โรงแรม

สิ่งที่สังเกตุในเมืองวังเวียงคือโรงแรมยิ่งอยู่ติดน้ำยิ่งแพง (เรื่องปกติ) โซนที่เที่ยวที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่อยู่จะอยู่แยกกับโซนชาวบ้านอยู่แต่ก็ไม่ไกลกันนัก เดินถึงกันสบายๆ อย่างโรงแรมผมนี่อยู่ตรงข้างโรงเรียนเลย เดินออกมาก็เจอเด็กเดินกลับบ้านหรือขี่จักรยานกลับบ้านกันเพียบ

อีกอย่างที่เมืองนี้มีเพียบคือร้านโรตีครับ มีเยอะมากกกกกกกก ที่จะทุกสี่แยก

ร้านค้าย่านที่ผมอยู่มีทั้งร้านแบบชาวบ้านๆ ทั่วไปกับร้านขายของนักท่องเทียวครับ คือมีความรู้สึกว่าเมืองนี้ผสานการท่องเที่ยวกับวิถีชีวิตชาวบ้านได้ “เนียน” กว่าของไทยอย่างปายหรือเชียงคานมากมายนัก คือดูแล้วไม่พยายามจะเอาใจนักท่องเที่ยวมากเกินไปนัก


อีกหนึ่งไฮไลท์ของเมืองนี้คือนั่งบอลลูนชมเมืองครับ
Continue reading “สะพานกล้องเที่ยวลาว #1.2: สวัสดีวังเวียง”

สะพานกล้องเที่ยวลาว #1: กว่าจะถึงวังเวียง

ลาวเป็นหนึ่งในประเทศที่ผมฝันว่าอยากจะไปมากกก ซื้อหนังสือเที่ยวลาวเยอะมากๆ ไล่ดูกระทู้ตามบอร์ดถ่ายรูปอยู่เรื่อยๆ เหตุผลที่อยากไปก็เพราะรู้สึกว่ามันน่าจะเที่ยวง่าย พูดง่าย กินง่าย ค่าครองชีพไม่เยอะมากนัก (เคยอ่านเจอว่าลาวเป็นประเทศที่เหมาะกับการเริ่ม backpack สำหรับคนไทย) แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ไปสักทีเพราะเพื่อนแม่งไปกันหมดแล้วหรือไม่ก็ไปกันไม่ชวน ปีที่แล้วสบก๊วนเพื่อนใหม่ที่ไปอินเดียด้วยกันชวนไปว่าไปลาวกันไหม นั่งรถไปหนองคายแล้วข้ามฝั่งไปกันผมก็ตอบตกลงโดยแทบไม่คิดอะไรเลยครับ


อันนี้เป็นด่านสะพานมิตรภาพไทย-ลาว รถที่จะเข้าออกต้องมาตรงนี้

คืนวันที่ 4 ธันวาคมปีที่แล้ว รถออกจากกรุงเทพประมาณ 5 ทุ่ม ไปรับเพื่อนอีกคนที่อยุธยาแล้วก็ขับบึ่งยาวไปหนองคายเลยครับ มีแวะเที่ยว มข หน่อยเพราะทุกคนใน trip ยกเว้นผมเป็นเด็ก มข เก่า ไปถึงชายแดนก็ 7 โมงกว่าๆ พวกเราฝากรถไว้ที่ร้านฝากรถแถวๆ นั้น ล้างหน้าแปรงฟันในที่ฝากรถนั่นแหละแล้วก็ออกมาหาอะไรกินกันแถวๆ นั้นแหละ (ร้านไข่กะทะปิด เสียใจ)


อันนี้เป็นต.ม. ไทยครับ ใช้บัตรผ่านแดนหรือ Passport (ที่มีอายุเหลือไม่ต่ำกว่า 6 เดือน) เสมอ


ผู้ร่วมทริป

แถวๆ ร้านอาหารและที่จอดรถแถวนั้นมีสามล้อไปส่งที่ด่านเยอะครับ แต่พวกผมใช้เดินเอา ไปถึง ต.ม. ก็กรอกใบออกนอกประเทศเหมือนตอนเราไปสนามบินเนี่ยแหละ ถ้าใช้ Passport ก็อยู่ได้ยาว ส่วนถ้าบัตรผ่านแดนก็อยู่ได้ 3 วันไม่เกินกี่กิโลสักอย่าง เจ้าหน้าที่ไทยจะย้ำตลอดตั้งแต่เข้าไปว่าต้องให้แน่ใจว่า ต.ม. ลาวประทับตราทั้งขาเข้าและขาออก ไม่งั้นต้องเสียค่าปรับนะ

ผ่าน ต.ม. ออกมาก็ต้องไปรอรถข้ามสะพานครับ เสียค่าซื้อตั๋วขึ้นรถข้ามสะพาน 20 บาท เดินข้ามเองไม่ได้ เห็นฝรั่งมันโวยวายอยู่เหมือนกันว่าไมไม่ให้มันข้ามไปเอง จุดเด่นของสะพานมิตรภาพไทย-ลาว 1 นี่คือมีทางรถไฟร่วมอยู่ด้วยตรงกลาง ทำให้เวลารถไฟวิ่งรถอื่นๆ ต้องหยุดรอ ห้ามขึ้นสะพาน -*- ซึ่งคันผมก็แจ็คพ็อตพอดี

ข้ามไปได้ รถก็ไปจอดหน้าต.ม. เลย ก็กรอกใบเข้าเมืองแบบตอนเราไปต่างประเทศทางเครื่องบินนั่นแหละ ที่นี่มีแผนที่เมืองเวียงจันทน์ให้หยิบฟรีๆ ด้วยครับ ^^ สแกนกระเป๋าเสร็จยังออกไม่ได้นะครับ ต้องซื้อบัตรออกประตูด่านอีก (เป็นประตูอัตโนมัติเหมือนประตูที่ปิ๊บบัตร BTS/MRT) ค่าบัตรก็ 5 บาทครับ รับเงินไทย โชคดีที่มีเพื่อนเป็นคนอีสานไปด้วย 2 คนเลยคุยและฟังกันง่ายหน่อย สบายๆ


ด่านลาวครับ
Continue reading “สะพานกล้องเที่ยวลาว #1: กว่าจะถึงวังเวียง”