เรือด่วนเจ้าพระยา

ปกติผมชอบเที่ยวอะไรที่เป็นน้ำๆ มากกว่าภูเขา และผมชอบนั่งเรือในคลองในแม่น้ำมากกว่าในทะเล

คือบรรพบุรุษทั้งฝั่งพ่อและแม่ของผมล้วนเป็นคนริมคลอง ริมแม่น้ำ (ผมเป็นคนกรุงเทพ generation แรกของบ้าน) สงสัยความรู้สึกผูกพันอะไรบางอย่างสืบมาทางสายเลือด ผมเลยชอบนั่งเรือ ดูบรรยากาศริมน้ำ (ที่แม้จะไม่สวยเท่าไหร่) ฟังเสียงเรือ เสียงคลื่น ได้อย่างมีความสุข

อาทิตย์สองอาทิตย์นี้ลองนั่งเรือเที่ยวดู เจอทั้งสิ่งที่ชอบและอะไรที่ไม่ชอบใจที่เจอกับตัวเองและเห็นคนอื่นเจอ ความรู้สึกว่าถ้าเรือด่วนเจ้าพระยามันพัฒนาตรงเรื่องพวกนี้น่าจะดีขึ้นกว่านี้อีกเยอะเพราะการเดินทางไปเที่ยวหลายๆ ย่านของกรุงเทพไปเรือมันสะดวกกว่ารถมากมายจริงๆ

ท่าเรือตอนนี้ส่วนใหญ่อยู่ห่างไกลจากถนนใหญ่มากๆ ป้ายบอกทางก็ไม่มี ส่วนใหญ่เป็นหลืบเป็นซอก หรือต้องเดินทะลุวัด/ตลาด น่าจะทำป้าย/ทำทางเข้าท่าเรือให้ดีให้เห็นชัดเจนกว่านี้
น่าจะมีการประกาศให้รู้ว่าท่าที่กำลังจะเทียบมันท่าอะไร เพราะบางทีเราก็นั่งโดยลืมไปว่าเรานั่งธงสีอะไร
บางท่าใช้โป๊ะร่วมกันระหว่างเรือที่วิ่งจากนนทบุรี – สาธร และจากสาธร – นนทบุรี (ชัดๆ ก็ท่าราชวงศ์) ที่เรือน่าจะมีบอกไว้ว่าตอนนี้กำลังวิ่งไปทางไหน
ธงแดงกับธงส้มแยกกันยากสุดๆ ครับ เปลี่ยนสีดีไหม?
ท่าเรือตอนนี้ส่วนใหญ่เก่าและสกปรกสุดๆ ครับ น่าจะปรับปรุงให้มันดูสะอาดขึ้นกว่านี้ได้บ้างนะ

ต่อให้ผมบ่นไอ้ข้อข้างบนๆ นี้ เวลาผมไปแถวๆ ย่านสนามหลวงผมก็ชอบที่จะเลือกไปเรืออยู่ดีล่ะนะ

ขอต้อนรับสู่โลกใหม่ใบเดิมๆ

ก่อนผมเริ่มงานที่นี่ ผมอยู่กระแสโลกพอสมควร คือทำ Java EE, ต่อ db ทำเวบ ใช้ db, framework, java version ทั่วไปที่โลกเขาใช้

ผมเริ่มทำงานที่นี่เมื่อประมาณ 7 หรือ 8 ปีก่อน (น่าจะ 8) กับ Java สายที่ทุกคนอยากลืมคือ Applet สภาพแวดล้อมถือว่าอยู่ในโลก Proprietary เต็มตัว Java ที่ใช้ 2 ปีแรกอยู่บนพื้นฐานของ Java 1.1 และไม่เคยไปไกลกว่านั้น (มีบางอย่างที่ใช้ Java 1.5 แต่ก็แค่ 5% – 10%) มันเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ผมลืมกระแสโลก ลืมไปว่าโลกของนอกเขาใช้อะไร เทคโนโลยีต่างๆ ไปถึงไหนแล้ว แม้กระทั่ง Java แบบที่โลกเขาเขียนกันเป็นอย่างไรผมก็ไม่รู้เลย

3 ปีก่อนเจ้า Applet ตัวนั้นตายไป พร้อมๆ กับที่ผมย้ายมาทำงานกับทายาทของมันซึ่งเป็น JavaScript Ajax, XHR (และ WebSocket ในปีที่แล้ว), CSS, CORS อะไรพวกนี้ ผมตื่นเต้นและมีความสุขกับมันมากเพราะมันทำให้ผมได้กลับมาทำงานกับอะไรที่อยู่ในกระแสโลกอีกครั้ง (แม้จะช้ากว่าชาวบ้านเกินกว่า 3 ปี และ 50% ของมันยังอยู่ในโลก Proprietary ใบเดิม)

แต่ความแน่นอนมันก็คือความไม่แน่นอน มันไม่ประสบความสำเร็จด้วยสาเหตุที่ผมไม่รู้จะบอกอย่างไรดี และผลของมันทำให้ต้องกระเด็นกลับไปอยู่ในอีกโลกนึงที่อยู่ข้างกันกับโลกใบเก่า โลกที่เป็น Proprietary เต็มตัว ใช้เทคโนโลยี, framework และ design เก่าๆ ที่ถูกปิดตายจากกระแสโลกอีกครั้ง

ขอต้อนรับสู่โลกใหม่ใบเดิมๆ …

บันทึกทริปกุฏีจีน (กะดีจีน)

จด Note ไว้กันลืม:
เมื่อวันเสาร์ออกไปถ่ายรูปย่านกุฏีจีนหรือที่เรียกกันอีกชื่อว่ากะดีจีนซึ่งเป็นชุมชนเก่าที่บูมมากในปีที่แล้ว

ควรไปตอนเช้าๆ เพราะแสงจะเข้าด้านหน้า (หน้าวัด, โบสถ์หันไปทางทิศตะวันออก เท่าที่สังเกตุดู) ยกเว้น และร้านต่างๆ ที่อยู่ในเวบน่าจะเปิด
ผมไปตอนบ่าย แสงผิดด้าน ร้านต่างๆ ที่อ่านเจอในเวบปิดหมดเลย
หาข้อมูลตามเวบแล้วไม่มีเส้นทางการเดิน ไม่บอกเลยว่าต้องไปอะไรที่ไหนยังไง จนสงสัยว่าคนเขาไปเที่ยวกันเฉพาะตอนจัดงานใช่ไหม ถึงสถานที่จริงแล้วก็ไม่มีป้ายบอกอะไรเลย คลำเอาเองน่ะ
วิธีไปที่ถูกต้อง
1. ไปทางเตียน ข้ามไปวัดอรุณ
2. เดินไปมัสยิดบางหลวง (กุฏีขาว)
3. ข้ามถนนกลับมาวัดกัลยา
4. เดินเลาะริมเจ้าพระยาไปศาลเจ้าเกียนอันเกง
5. เดินต่อไปโบสถ์ซานตาครู๊ซ
แมวเยอะมาก เชื่องด้วย