2046

หนึ่งใน goal ที่มีอยู่จำนวนน้อยนิดของปีนี้คืออยากดูหนังของหว่องกาไว ที่เพิ่งลง streaming ทั้ง Netflix และ Disney+ hostar ให้หมด ซึ่งก็ดูไปเรื่องที่พลาดตอนเข้าโรงที่ไทยปีที่แล้วไปสองเรื่องคือ Happy Together ส่วน In the Mood For Love และ Chungking Express ดูซ้ำสองรอบไปล่ะ วันนี้เพิ่งดู 2046 (Netflix) จบส่งท้ายปีพอดี

ภาพประกอบจากเวบสหมงคลฟิล์ม

2046 เล่าเรื่องราววามสัมพันธ์ของโจวมู่หวัน (แสดงโดยเหลียงเฉาเหว่ย) ผู้พักในโรงแรม Oriental Hotel ห้อง 2047 กับบรรดาผู้เช่าห้อง 2046 ซึงมีทั้งลู่ลู่ (หลิวเจียหลิง) สาวที่เขาคุ้นหน้าตั้งแต่อยู่สิงคโปร์, หวังจิ้งเหวิน (Faye Wong) ลูกสาวเจ้าของโรงแรมผู้แอบคบกับแฟนหนุ่มชาวญี่ปุ่น, ไป๋หลิง (จางซี่ยี่) สาวสวยที่เขาสนใจตั้งแต่แรกรวมไปถึงซูไหล่เจิน “อีกคน” (กงลี่) สาวนักพนักที่เขาผูกพันด้วยตอนอยู่สิงคโปร์เพราะว่าเธอนั้นชื่อเหมือนคุณนายซูไหล่เจิน (จางม่านอวี้) ที่ทำเขาผิดหวังจากความรักมา เนื้อเรื่องจะเดินอยู่ระหว่างฮ่องกงปี 1966 กับโลกในอนาคตปี 2046 ซึ่งเป็นนิยายเรื่อง 2047 ที่โจวมู่หวันเขียนครับ ตัวนิยายจะเล่าถึงความรักของชายญี่ปุ่น (ทาคุยะ คิมูระ) กับแอนดรอยสาว (Faye Wong) บนรถไฟที่พาออกจากดินแดนนิรันดร์ที่ชื่อ 2046 ครับ

เห็นชื่อตัวละครกับเนื้อเรื่องที่ตัวละครแต่ละตัวเล่าแล้วจะคิดว่าเป็นภาคจบของไตรภาค Days of Being Wild กับ In the Mood for Love ซึ่งต่อและไม่ต่อกันแบบหลวมๆ ก็ได้ครับ ไม่ต้องดูเรื่องก่อนหน้าก็พอเข้าใจ อย่างผมไม่เคยดู Days of Being Wild มาก่อนแต่ถ้าดูมาน่าจะอินมากเพราะมีบทสนทนาและภาพต่างๆ ที่ชวนให้นึกไปถึงเรื่องราวเหล่านั้นมากมาย

ภาพประกอบจากเวบสหมงคลฟิล์ม

ผมต้องยอมรับว่า 2046 เป็นหนังหว่องกาไวที่ผมไม่ชอบมากที่สุด (ฮาา) จะบอกว่าเพราะมันเดินเรื่องเนิบช้าก็ไม่ใช่เพราะเรื่องอื่นก็ช้าพอกันแต่ก็ไม่ง่วง เรื่องเดินเรื่องสลับไปมาแบบไม่ชัดเจนก็เข้าใจ ตัวหนังเหมือนเล่าเรื่องของโจวมู่หวันและตัวละครเก่าๆ ไปเรื่อยๆ ให้คนหายคิดถึงมากกว่า ไม่รู้ว่าเพราะหนังมันใช้เวลาสร้างถึง 5 ปีไหมถึงได้เข้าถึงยากและดูไม่ติดขนาดนี้ แต่ก็นั่นแหละ ผมดูแค่รอบเดียว ถ้าดูซ้ำและมีเวลาตกตะกอนมากกว่านี้น่าจะชอบเรื่องนี้มากขึ้น

ตัวหนังเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของคนเหงาๆ ที่มาโยงกันกับตัวเลข 2046 ได้ดีครับ ใจความของหนังที่ว่าความรักนั้นต้องถูกคน ถูกที่ ถูกเวลาด้วยเข้ากับบทและการเดินเรื่องได้เป็นอย่างดี ต้องขอบคุณพลังของนักแสดงทุกท่านที่เล่นดีถ่ายทอดความเหงา ความเดียวดาย ความสุขในช่วงขณะหนึ่งที่ได้อยู่ด้วยกันได้ดีจริงๆ การันตีโดยการชนะรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมและนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากเวที Hong Kong Film Awards ของเหลียงเฉาเหว่ยกับจางซี่ยี่ด้วยครับ (คนอื่นก็เล่นดีมากกกไม่แพ้กัน)

ตัวเลข 2046 ยังหมายถึงปีสุดท้ายที่ฮ่องกงยังปกครองตัวเองอยู่ (ภายใต้หนึ่งประเทศ-สองระบบ ถึงตอนนี้จะไม่ใช่แล้วก็ตาม) ก่อนที่จะรวมกับจีนอย่างสมบูรณ์ในปี 2047 ครับ ดังนั้นโลก 2046 ในนิยายที่ทุกอย่างไม่มีการเปลี่ยนแปลงจึงมีนัยยะน่าสนใจซ้อนทับไปกับการเปลี่ยนแปลงของฮ่องกงยุค 1966 ที่โจวอยู่ด้วย

ภาพประกอบจากเวบสหมงคลฟิล์ม

ในด้านงานภาพของ Christopher Doyle ผู้กำกับภาพคู่บารมีของหว่องยังเฉียบขาดและช่วยให้เข้าใจธีมของเรื่องได้เป็นอย่างดีครับ จุดเด่นคือการเล่นมุมให้เราเห็นหน้าแค่ตัวละครใดตัวละครหนึ่งชัดๆ ตลอดแม้ว่าจะอยู่คู่กันในเฟรมเดียวกัน ให้ความรู้สึกว่า ใกล้ตัว ใกล้ใจ แต่อึดอัดที่ผูกพันกันไม่ได้ตลอดเวลา แสงเงาทุกอย่างสวยงาม อยากดูซ้ำเพื่อศึกษามุมมองและการจัดแสงเลย

ส่วนตัวแล้วผมแนะนำให้ดูหนังหว่องกาไวเรื่องอื่นๆ ก่อนที่จะดู 2046 ครับ (อย่างน้อยก็ In the Mood for Love ที่หาดูได้ใน streaming) ส่วนแฟนประจำของหว่องกาไวคิดว่าไม่น่าพลาดอยู่แล้ว ถึงมันจะเป็นหนังที่ผมชอบน้อยที่สุดแต่ก็อยากให้ลองดูกันครับ

ภาพประกอบจากเวบ imdb