เมื่อวันพฤหัส ผมกลับบ้านไปปุ๊บรู้สึกแปลกๆ ว่าทำไมข้าวของในบ้านหล่นวะ ไม่น่าใช่ขโมยเพราะประตูก็ล็อคปกติ แล้วก็เห็นแววตาของแมวอยู่ใต้โต๊ะกินข้าว พอเดินดูดีๆ ปรากฏว่ามีสองตัวซะงั้น…. คิดในใจว่าฉิบหายล่ะ
สิ่งแรกที่ทำคือเดินไปปิดบ้านก่อนเพื่อกันมันหลุดออกไปเจอหมาที่บ้าน แล้วเอาน้ำใส่ชามให้มันกิน โชคดีที่มีตัวนึงเดินมาใกล้ๆ เป็นลูกแมวสีดำ เลยลองยื่นมือไปแล้วมันไถมันคลอเคลีย โอเค เชื่อง จับได้อุ้มได้ เดินตามผมตลอดเวลาเลย ก็ถ่ายรูปส่งไปบอกพ่อกับแม่ที่เที่ยวอยู่ ได้ความว่าเป็นลูกแมวของคนงานก่อสร้างที่สร้างบ้านอยู่ติดกันแต่คนละซอย จะเรียกเขาไฟที่บ้านพักคนงานก็ดับหมดแล้วอีก
เหตุผลที่ฉิบหายและต้องเอาไปคืน,ไม่เลี้ยงไว้เองคือ
1. หมาบ้านผมดุสำหรับสัตว์อื่นๆ มันเคยกัดนกตาย มันย่อมกัดแมวตายแน่นอนถ้าปล่อยหลุดจากบ้านไป (ซึ่งมันต้องมีวันที่หลุดแน่)
2. มันเป็นแมวที่มีเจ้าของ รู้เจ้าของชัดเจนด้วย
คือถ้าบ้านผมไม่ได้เลี้ยงหมาและไม่รู้ว่าแมวเป็นของใครก็คงเลี้ยงไว้แหละ แต่นี่เงื่อนไขมันไม่ได้จริงๆ
หลังจากนั้นก็เดินหาอีกตัว มาเจอมันซุกอยู่ตรงประตูพอดี เป็นลูกแมวสีน้ำตาลหน้าขาว ลองเอามือยื่นไปมันดมๆ แล้วไม่หนี โอเค จับได้ อุ้มได้อีกตัว เดินตามพันแข้งพันขาเลย ก็เอาน้ำให้มันกิน
พอจะหาตะกร้าที่มีฝาปิดจะได้จับมันไปคืนเจ้าของ ไอ้ฉิบหาย หาทั้งบ้านแล้วไม่มี (ปกติเวลาพาหมาไปหาหมอคือเรียกขึ้นรถไปเลย) มีแต่ถังใส่ผงซักฟอกที่ใส่อย่างอื่นไปแล้วว่างๆ อยู่ ก็ว่าจะใช้อันนี้แทน
จับมันไปไว้ในห้องน้ำก่อนเพื่อกันมันหนีไปซ่อนแล้วหาไม่เจอ แล้วไปจับหมาเข้ากรง แล้วเข้าบ้านอีกที จับแมวใส่ถัง ปิดฝาแบบเผยอๆ ไว้ให้มันหายใจ แล้วพาออกไปนอกบ้าน ปล่อยหมา แล้วหิ้วถังเดินไปไซต์ก่อสร้างอีกซอย
คือจะบอกว่า “ซอยติดกันเนี่ย” จริงๆ มันไกลกันฉิบหาย ต้องเดินออกจากซอยตัวเอง (ที่อยู่ๆ รถก็ถอยเข้าถอยออกพร้อมกัน) เดินไปถนนใหญ่แล้วเดินเข้าอีกซอยไปลึกเท่าๆ กับบ้านตัวเอง เจ้าลูกแมวก็ดิ้นพยายามจะออกมาตลอดเวลา ผมต้องจับฝาถังไว้ตลอด แต่ก็ไม่กล้าปิดสนิท มีหลุดมาทีหน้าบ้านที่มีหมา ดีที่จับไว้ทัน สุดท้ายก็เอาไปคืนได้สำเร็จ เจ้าของบอกว่าหาทั้งวันเลยไม่รู้หายไปไหน
กลับมาบ้านลองส่องๆ ดู อ้าว ปล่อยแมวออกมาอีกแล้ว… (ก็เขาเลี้ยงแบบปล่อยนี่เนอะ)
เมื่อเช้าเปิดบ้านค้างไว้แว๊บนึง แล้วมีเสียงแมวซอยข้างๆ ไล่กวดกัน เดาว่าพวกมันตกใจแล้วหนีมาเข้าบ้านผม ดีที่โดนขังอยู่ในตัวบ้าน ไม่งั้นโดนหมาที่บ้านกัดตายไปแล้ว T^T
และแล้ววาสนาของผมกับเจ้าสองเหมียว (เรียกไอ้ดำกะไอ้น้ำตาลละกัน) ก็สิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้ พบเพื่อเพียงผ่าน
นึกได้ว่าเจ้าสองเหมียวเชื่องขนาดนั้น จริงๆ ควรเล่นกับมันสักพักก่อนคืน แต่รีบคืนแหละดีแล้ว เจ้าของเขาเป็นห่วง นี่ก็ได้อุ้มเจ้าดำเดินไปมาในบ้านล่ะ
หลังจากนั้นมันทั้งสองตัวก็พยายามจะเข้าบ้านผมใหม่สามรอบแต่ก็โดนหมาไล่กลับไปทุกครั้ง ครั้งวันเสาร์ที่ลงมาเดินเล่นเลยด้วยซ้ำแต่โชคดีที่ผมจับหมาไว้ทัน…. หวังว่ามันจะเข็ดไม่กลับมาอีกนะ กลัวจริงๆ
Blog It Together 