Dear Diary

สองปีก่อนผมซื้อสมุดจดบันทึก (ยี่ห้อ Moleskine) เล่มนึงมาจากฮ่องกงด้วยความตั้งใจว่าจะทดลองเขียนไดอารี่ทุกวัน จริงๆ ก่อนหน้าก็เคยพยายามทำแล้วล่ะแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเลย ตอนนั้นคิดในใจว่ารอบนี้ต้องสำเร็จสิ ซื้อมาตั้งแพง สมุดก็สวยด้วย

ปรากฏว่ารอบนี้ผมทำสำเร็จ ผมเขียนไดอารี่ถึงสิ่งที่ผมทำ, สิ่งที่ผมคิดทุกวันตั้งแต่วันที่ 2 พฤศจิกายน 2017 มาจนถึงวันนี้ (มีแค่ช่วงเที่ยวที่ยกไปเขียนเล่มบันทึกตอนเที่ยว), ผมแปะทุกอย่างไว้ในนั้นทั้งตั๋วหนัง, บัตรเข้างาน event ที่ผมไป มันกลายเป็น task อันนึงที่ผมต้องทำทุกวัน วันไหนข้ามไปก็ยกไปเขียนวันถัดไปซึ่งทำให้เสียเวลาอยู่ก็เลยบีบให้ต้องเขียนมันทุกวันอยู่ดี

เล่มเก่า

สุดท้ายแล้วผมก็แทบไม่เคยย้อนกลับมาอ่านมันหรอก แถมมันยังกลายเป็นภาระที่ต้องเขียนมันให้ได้ทุกวันอีก เขียนทีนึงก็ไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมงหรือบางทีก็ไปยาวถึงชั่วโมง นอกจากนี้วิธีเขียนยังเป็นแบบ dump สมอง dump ทุกอย่างในหัวมาลงกระดาษแบบเป็น bullet อีก ไม่ได้ค่อยๆ คิดละเมียดละมัยอะไรคมๆ นึกไรออกก็เขียนออกมาเลย

เล่มใหม่

แต่ก็ยังเขียนต่อไปแหละ เหมือนได้ระบายความรู้สึกและความทรงจำในวันนั้นออกมาดี วันไหนรู้สึกแย่ก็ไม่ใช่ว่าเขียนแล้วจะรู้สึกดีขึ้นหรอกนะ แค่รู้สึกว่าได้ทำอะไรสักอย่างกับความรู้สึกนั้นก็พอแล้ว ตอนนี้ขึ้นเล่มที่ 2 แล้วด้วย ลงทุนจ่ายเงินให้ Starbucks เอาสมุดโน๊ตมาเลย แต่รู้สึกว่าแบบ rule เฉยๆ เหมือนเล่มเก่าน่าจะดีกว่าแฮะ