สะพายกล้องเที่ยวจีนตอนที่ 8.2: พาเที่ยว Blue Moon Valley + บ๊ายบายลี่เจียง

ต่อจากตอนที่แล้ว พวกเราต่อคิวขึ้นรถไป Blue Moon Valley กันซึ่งรอนานมากกเพราะทัวร์จีนถล่มเยอะมาก แถมยังทำออกซีเจนกระป๋องที่เหลืออยู่กระป๋องเดียวหล่นหายบนรถบัสอีกต่างหาก – -”

น้ำใสแบบนี้แหละครับ รถบัสขับพาไปส่งที่สถานีรถกอล์ฟ ซึ่งเราก็ต้องซื้อตั๋วไปนั่งรถกอล์ฟอีกครับ ซึ่งภายใน Blue Moon Valley จะเป็นทะเลสาปต่อกัน 5 ชั้น และการเดินทางระหว่างชั้นต่างๆ จะใช้รถกอล์ฟนี่ทั้งหมด (ไม่ต้องจ่ายเงินแล้ว) หรือจะเดินเอาก็ได้
น้ำใสกิ้ง สีเหมือนหยกเลยย

รูปข้างบนนี่จากจุดแรกครับ เขาปล่อยลงเดินเองที่นี่ก่อนเพราะตรงนี้มีจุดให้ถ่ายรูปเยอะสุด เดินสบายที่สุด คนตรงนี้ก็เยอะที่สุดด้วยครับ ตรงนี้ตอนแรกเห็นแค่น้ำใสๆ สวยๆ แค่นี้ แต่พอย้อนกลับไปแล้วเห็นภูเขา 3 ลูกนี่โคตรอลังเลย

น้ำตกชั้นๆ นี่ดูในรูปสวยมากนะ แต่เอาจริงวิวข้างหลังสวยกว่า “เยอะะ”

พวกผมถ่ายรูปกันตรงนี้นานมากจนเลยเวลานัด ก็ได้แต่คิดว่า เขาคงรอแหละน่า ยังไม่ได้จ่ายตังค์เลย แล้วก็ไปต่ออีก 3 สระครับ พวกเราเลือกที่จะไปสระต่อไปด้วยรถกอล์ฟเพราะทางมันไกลพอดู

บนรถจะมีไกด์ (ภาษาจีนล้วน) ประจำรถ อีกสามสระก็สวยมากๆ ครับ แต่พวกน้ำตกนี่มันดูประดิษฐ์แบบเห็นชัดๆ ว่าแม่งคนทำแน่นอน – -”

อยู่ตรงนี้แย่งมุมถ่ายรูปกับน้กท่องเที่ยวจีนสนุกดีครับ ใครมาถ่ายรูปตรงนี้แนะนำให้พก CP-L ไปด้วย ได้ใช้ทุกภาพแน่นอน หมุนกันเพลินเลย ส่วนเลนส์นี้วิวตรงนี้มีให้ถ่ายทุกเลนส์แน่นอนครับ

พวกเราเที่ยวตรงนี้กันจนนึกได้ว่าต้องรีบกลับนี่หว่า ก็เลยนั่งรถกอล์ฟออกมาแล้วเขาไปส่งลงมาที่นึง ตอนแรกก็นั่งรอตรงนั้นแหละครับ รอนานจนรู้สึกว่าทำไมรถมันไม่มาแล้วเห็นคนอื่นๆ เริ่มเดินไปอีกทางก็ถึงรู้ว่ามีท่ารถอยู่ด้านหลัง – -” กว่าจะออกมาถึง Visitor Center ได้ก็ 4 โมงแล้ว เดินหารถลุงก็ไม่เจอ สรุปคือลุงแกไม่รอแล้วกลับไปแล้วนั่นเอง (ฮือออออ ผมผิดไปแล้ว) พอผมโทรกลับไปที่โรงแรม เจ้าของโรงแรมก็บอกสั้นๆ แค่ว่า “I know..” แล้วก็บอกว่าจะติดต่อรถอีกคันไปรับกลับ เงินก็จ่ายที่รถคันนั้นเต็มๆ ไปละกัน แล้วก็ให้เราบอกว่าเราอยู่ตรงไหน (เพราะที่จอดรถมันกว้างมาก) พวกเราไม่รู้จะอธิบายยังไงจนต้องเดินไปหาคนขับรถทัวร์ที่รอกรุ๊ปทัวร์อยู่มาช่วยคุยให้
วิวสุดท้ายก่อนจาก

รอแป๊บๆ รถก็มารับครับ ลุงแกก็ขับพาไปคืนเสื้อกันหนาวแล้วก็พามาส่งหน้าปากซอย hostel พวกผมที่หิวมากเพราะกลางวันไม่ได้กินข้าวก็เลยไปหาข้าวกินในเมืองโบราณก่อน ก็เลือกได้ร้าน Rice Noodle แถวๆ นั้นครับ ได้กินวิวรูฟท๊อบอีก เจ๋งดี

สั่งปีกไก่แต่เสือกได้ตีนไก่ที่ไม่เปื่อยมาซะงั้น

กินเสร็จก็กลับไป check out hostel ครับ เจ้าของก็ใจดีคิดค่าออกซีเจนกระป๋องแค่ครึ่งเดียว \ w / น้องหมาประจำ hostel ก็เข้ามาคลอเคลีย มาเล่นด้วยก่อนกลับ (แหม ตอนอยู่เดินหนีนะมึง) แล้วพวกเราก็นั่ง taxi ไปขนส่งเมืองลี่เจียงเพื่อนั่งรถนอนเข้าคุนหมิงกัน พวกเราไปถึงก่อนเวลารถสักพักใหญ่ๆ ก็เลยนั่งรออยู่ในขนส่งลี่เจียงกันก่อนครับ ห้องน้ำขนส่งที่นี่โคตรสกปรกเลย – -* พอถึงขึ้นรถก็คนเต็มคันเลย รถนอนนี่ก็เป็นรถบัสธรรมดานี่แหละครับ แต่ปรับให้เป็นที่นอน 3 คน 2 ชั้นแทน ยิ่งบางจุดนี่เป็นนอน 4 คนเบียดกันเลยด้วยซ้ำ – -” คนจีนแม่งก็นอนกันได้มั่วมาก นอนไม่สนเลยตั๋วจะบอกว่ามึงต้องนอนตรงไหน

บรรยากาศในรถครับ แบบนี้แหละ

เตียงแต่ละเตียงก็จะเป็นเตียงแคบๆ พอดีตัว พลิกตัวไม่ได้เลย คนตัวยาวเกิน 170 แบบผมนี่นอนเหยียดขาตรงยังไม่ได้เลย จริงๆ ตรงปลายเท้าแต่ละคนจะมีที่วางขอ แต่ไอ้คนข้างหน้าผมแม่งเสือกมาวางของตรงที่ผมซะงั้น ผมก็เลยต้องวางของบนตัวแทน – -”

เพื่อนร่วมชะตากรรม ตรงแถวผมเป็นที่นอน 4 คนครับ มีช่องแคบๆ ให้เดินไปข้างหลังได้ 1 ช่อง (ถ้าอัดเต็มก็ได้ 5 คน)

บรรยากาศในการนอนนั้นบอกตรงๆ ว่าไม่มีอะไรเอื้อต่อการนอนเลยครับ ผมนอนไม่หลับทั้งคืนเลย ปกติผมนอนกรนแล้วแต่นี่ขึ้นไปปุ๊บคนจีนแม่งหลับกรนเสียงดังทันที – -” ก็หลับๆ ตื่นๆ ไปตลอดทาง ระหว่างลี่เจียงถึงคุนหมิงรถแวะจอด 2 ที มีเปลี่ยนตัวคนขับด้วย 1 ที (ก็ดี กันหลับใน) รถนอนแม่งสุดตรีนจริง สมกับที่เพื่อนบอกว่า “ต้องลอง”

รถมาถึงขนส่งคุนหมิงตอนตี่ 4 ครับ อากาศกำลังหนาวจับใจเลย ที่ตลกก็คือพอถึงปุ๊บ ไอ้คนจีนข้างหน้ามันโวยวายหาของใหญ่เลย มาคุยกับผมผมก็ไม่รู้เรื่องว่าอะไร จนกระทั่งเห็นมันหารองเท้าถึงนึกได้ว่าตอนผมมานอนเนี่ย มันมีคนมานอนเตียงผมอยู่ พอผมไล่มันไปผมเห็นรองเท้าวางอยู่คู่นึงก็เลยหยิบไปให้มัน ถึงได้บางอ้อว่าไอ้รองเท้าที่เดินหยิบไปให้อีกคนมันของคนข้างหน้านี่เอง ผมก็เลยเดินไปหยิบกลับมาให้ไอ้คนข้างหน้า มันก็ทำหน้างงๆ ว่าตะกี้ไมมึงไม่บอกอะไรกูวะ (ก็กูพูดกะฟังจีนไม่ได้ สัด)

พอมาถึงขนส่งพวกเราก็เดินหนาวๆ ไปนอนในสถานีก่อนครับ มีเพื่อนนอนรอตอนเช้าเพียบเลย ก็ขอจบการพาเที่ยวลี่เจียงไว้เท่านี้ละกัน ส่วนรถนอนจีนนี่เข็ดจริงๆ ครับ เหอๆ